Jeetje als dat al zorgwekkend zou zijn.
Ik zit al heerlijk op de bank met katten op schoot. Maar mijn wasmachine is klaar, ik wil echt niet opstaan.
Doe het niet. Die was ligt er over een uur ook nog wel.
Dit soort momenten moet je koesteren, die was blijft wel. Mooie momenten met poezebeesten zijn waardevol
Dit heb ik ook zo vaak! Mensen lijken mij vaak niet te geloven, ik snap niet waarom. Alleen heb ik nooit echt zo’n leuk moment wanneer ze erachter komen dat ik wel gelijk had, dan gaan ze er altijd snel overheen, terwijl ik dus wel nog even gráág mijn ‘oh, wow je had gelijk, wat goed!’- momentje wil!
Eén voorbeeld van mij was dat ik zei dat de kiwi ook een vogel was, toen moesten ze lachen en zeiden ze: bedoel je niet de kievit?
We hebben op werk een jongen als stagiaire, wat zeldzaam is. Hij kan behoorlijk brutaal zijn, laks, rare houdingen aannemen en is bot tegen klanten maar het wordt gezien als ‘hihihi hij is echt een jongen!1!1 Zo nonchalant’ door sommige (vrouwelijke) collega’s. Eigenlijk vooral de wat oudere. Terwijl het normaal bij alle meisjes, ook bij mij, is ‘sta recht op, let op je toon, je moet meer vriendelijk klinken aka hoog stemmetje.’ Wat een commentaar heb ik wel niet gehad op de domste dingen.
Ik word er misselijk van en zie sommige toch op een ander manier hierdoor. Kots kots kots. Niet te vertrouwen.
Je komt in je post best wel als een betweter over. Misschien dat mensen daar niet zo goed op gaan als je dat in real life ook bent?
Ik denk sowieso dat jullie een heeeeeeel bijzondere cultuur op werk hebben, ik kan me dat verhaal over die stagiaire die jullie praktisch op het einde van haar stage wilde vertellen dat ze niet mocht slagen en dat dat met name kwam door de stagebegeleider die haar ontweek en niemand het gesprek met de stagiaire aan wilde gaan. Hoop dat daar inmiddels een ander persoon voor is aangewezen anders vind ik het echt te triest voor woorden dat jullie mensen blijven ‘opleiden’.
Ja klopt wel. Diegene is gestopt met begeleider zijn. Maar we zijn ook gestopt met stagiaires van een bepaalde school, gezien de meeste die we kregen minstens 2 stage periodes achterliepen qua ‘vaardigheden’ maar dan wel binnenkort praktijkexamen moesten doen. Bovenop de vele persoonlijke problemen die een grote hindernis blijken te zijn. Geen communicatie met de school hierover en de studenten delen het ook niet. Na pluizen komen we er achter en moeten wij het allemaal snel fixen. Waarom wordt dit verzwegen? Waarom moet je weken aan ze trekken om te horen ‘ja dat moet ik eigenlijk ook nog leren’ nadat er was gezegd dat het wel was gedaan. Ik vervloek ook andere stageplekken die ze blijkbaar niks leert, maar aan de ene kant snap ik het heel erg gezien het super moeilijk is om dit aan de gemiddelde 17 jarige te leren en toe te vertrouwen. Eigenlijk vind ik dat dat niet eens zou mogen.
Er is veel verantwoordelijkheid in dit medische beroep en tegelijk is het net het wilde westen. Niet om het goed te praten, maar deze branche is aan het instorten. No one is sane.
Grappig dat je dat vindt, heb ik nooit eerder gehoord, ik zal het eens navragen
wat voor branche of beroep is dit?
Mensen die vol bombarie de stiltecoupé inlopen en dan zien dat ze in een stiltecoupé zitten en ook tegen elkaar zeggen ”oh, dit is de stiltecoupé” EN DAN GEWOON VERDER GAAN MET HUN LUIDRUCHTIGE KUTGESPREK.
Ik ga tegenwoordig bewust niet meer in de stiltecoupe zitten want het is meer frustrerend dan rustgevend tegenwoordig gister een vrouw aan de telefoon: ja ik zit in de stiltecoupe dus mag niet praten. Om vervolgens een 30 minuten telefoongesprek over NIKS te houden
Maar je zat er dus wel
Aan dat je het nooit goed kan doen op een kruising tijdens de spits (als je in de auto zit). Of je blokkeert de kruising, of je blokkeert een fietspad, of je blokkeert een zebrapad, of je blokkeert de weg voor de auto’s achter je (omdat je de kruising niet wil blokkeren en er auto’s van andere richtingen voorgaan)
Morgen ga ik wat doen met vriendinnen maar het afspreken hoe en wat gaat zo stroef en het is zo vermoeiend.
Zo irritant als je een smoothie aardbei banaan verwacht en de smaak is totaal anders.
Hoe mag dit een smoothie aardbei banaan genoemd worden als het hoofdingrediënt appel is?
Dat is bij vrijwel alle vruchtensappen zo
Ze zijn nog gul met die 40% en 15%
Dat is de vraag niet.