Ik kan echtttt niet begrijpen dat je vrijwillig honderden euro’s uitgeeft aan zo’n dom functioneel apparaat. Waarom gaan mensen zo hard op stofzuigers?
Het merk denk ik, dezelfde reden waarom mensen iets duurs van Apple kopen.
Ik heb zelf een draadloze zakloze van Bosch, was ook 200 euro ofzo (alsnog de helft van zo’n dyson denk ik) zo’n steelstofzuiger en echt ZO fijn. Ik roets ermee door het huis in 10 minuten en klaar. geen draad en zo’n debiel karretje achter je aan.
#nosponvoorbosch
Voor mij sparken al dit soort apparaten geen joy eigenlijk, als het doet wat het moet doen vind ik het best, heb gewoon weinig met gadgets denk ik. Maar ik stofzuig ook 1x per 2/3 weken ofzo en dan ben ik klaar in een kwartier dus het is ook niet zo alsof dat een ondraaglijke last is die ik aanzienlijk zou kunnen verminderen met een dure stofzuiger. Als je een hond in de rui hebt en een baby die 5 pakken biscuits per dag verkruimelt en door het huis heen strooit kan ik me voorstellen dat dat anders is. Vooralsnog heb ik alleen mijn eigen kruimels en die laat ik gerust een paar weken liggen.
mensen
Ik heb juist dat als ik dan eens die stofzuiger ter hand neemt, ik wel wil dat ie gelijk alles meeneemt. Daardoor zou ik misschien bereid zijn iets meer uit te geven, als ie het dan echt goed doet.
Omdat die goedkope echt ruk zijn als je een langharige hond hebt. Heb er gewoon 3 in 5 jaar gesloopt. Maar mijn moeder heeft net deze gefixt, dus nog geen Dyson
@Wonderland Jaaa lijkt me echt een droom, maar ik zie al voor me dat mijn hond ziek wordt en dat dat ding dan alles over de vloer verspreidt
Ja ik heb vrij lage schoonmaakstandaarden denk ik
Ja als ik ooit mijn eigen huisje krijg. Ooit…
Ik had een monki kimomo in maat 32. Zat heel strak dus ik dacht ok, koop twee maten groter, die moet goed zitten en dan kan ik later dit jaar die andere aan. Krijg ik vandaag de broek in maat 34, zit net zo fakking strak.
‘relaxed fit’ my ass!
Waarom kan mijn vriend zich nooit eens aan een planning houden?
We krijgen al maanden elke dag de krant terwijl we helemaal geen doordeweeks abonnement hebben, hij hoort alleen in het weekend te komen. We hebben er al tig keer over gebeld en gemaild en ik word er gek van
Dat ik vaak bij t koken een ingredient vergeet. Dan denk ik in de winkel ah wat handig ze hebben kleine zakjes ijsbergsla dat kan ik vanaaf wel er bij eten.
3x raden wie dr eten allang op heeft en nu denkt ohja ijsberg sla…
Aan dat constante gezeik over het coronavirus.
En aan mezelf dat ik er enerzijds in meega en anderzijds het me geen reet boeit, omdat ik denk dat het vergelijkbaar is met griep (voor gezonde mensen).
Iedereen is me op aan het jutten, omdat ik naar o.a. Japan ga. ‘‘ooooh wat erruggg’’
Ik heb een paar weken terug voor ‘‘de zekerheid’’ van die FFP3 maskers gekocht, sterillium, handschoentjes etc. Te belachelijk, toen ik gisteren keek waren ALLE kapjes op of 500% in prijs gestegen. Dan kan ik dus ook denken: had ik er maar meer besteld ipv een bescheiden aantal. Wie weet toch nodig.
Oh well. Het is net als griep he. Ik schenk nu een wijntje in. Doei!
Dat mijn vriend en ik nooit meer iets leuks kunnen vinden om te kijken samen. Of iets waar we allebei op dat moment zin in hebben
Is het graties? dan lekker lezen die krant
Ja of in zo’n wegbieb stoppen
Late reactie! Maar als het goed is twee/drie weken inderdaad.
Dat ik mezelf steeds in situaties breng waar ik niet in wil zitten. Nu zit ik weer eens met iets waarvan ik niet weet wat ik ermee aan moet.
Maandag vroeg een jongen (man qua leeftijd maar voor m’n gevoel echt een jongen) na ons gesprek mijn nummer. Ik vond hem aardig en dacht enthousiast: ‘Leuk! Altijd fijn nieuwe vrienden.’
Maar zijn vraag kwam wat onverwacht waardoor ik overrompeld werd. Dat merkte hij en zei dat hij niet op zoek was naar een vriendin ofzo, maar het hem wel leuk leek wat samen te doen. Maar mijn gevoel pikte toen dus ‘ik wil daten’ signalen op en dat zit daarin nooit fout.
Dus ik registreer dat en TOCH m’n nummer geven hè! Terwijl ik weet dat ik dit helemaal niet wil. Ik wil pure vriendschap of niks. Geen awkward shit.
Nouja ik hoorde dus niks en was al opgelucht dat het zich vanzelf had opgelost. Krijg ik net alsnog een appje. 3 dagen later. En nu?!
Hè get waarom zeg ik niet gewoon meteen nee geen zin in
Edit: Ontsnappingstips zijn welkom. Ik neig nu naar negeren en als ik hem dan ooit nog tegen kom doen alsof hij al die tijd een fout nummer had. Maandag en dinsdag was ik nog voorbereid op het netjes moeten afhandelen. Nu duurt het me al te lang
Volgens mij maak je het jezelf echt veel moeilijker dan nodig. In principe is er niet zoveel aan de hand toch. Je hebt toen een inschattingsfout gemaakt, nu kun je alsnog zeggen dat je geen behoefte hebt aan contact.
‘Ik vond het leuk je gesproken te hebben, maar wat mij betreft blijft het daar verder bij.’ Zoiets.