Ik weet al heel lang dat ik geen kinderen wil. Sterker nog, ik heb nooit kinderen gewild. Vroeger (als kind) was dat omdat ik toen al de fantasie had om carriere te maken. Naarmate ik ouder werd begon ik meerdere redenen te zien om geen kinderen te willen (vanwege fysieke en mentale mankementen). Met andere woorden: dit is iets waar ik al zo lang ik me kan herinneren heel erg goed over na denk.
En toch moeten mensen ALTIJD zeggen dat ik mijn gedachte wel zal veranderen, vooral als ik âde wareâ heb gevonden. Zeg nooit nooit, want je weet niet wat er kan gebeuren, maar mijn mening en toekomstdromen hangen niet af van wat mijn parter wil. En als ik een partner wil dan bespreek ik dit soort dingen al in een erg vroeg stadium en kap ik het af als onze dromen op dit soort fundamentele punten niet overeen komen.
Daarnaast: WAAR BEMOEI JE JE MEE???