Ik denk dat het jammer genoeg zelfs de norm is daar op je tiende al mee bezig zijn (en vaak nog vroeger) in plaats van de uitzondering.
Ik hoop voor een toekomst waarin die eeuwige focus op ons lichaam kan verdwijnen.
Ik heb weinig contact met kinderen van deze leeftijd dus ik wist dit niet en het is echt verdrietig om dit te lezen 
Toen ik tien jaar was, was ik daar nog helemaal niet mee bezig, en ik kan me niet herinneren dat het in de klas een item was. Lengte wel maar figuur niet.
Oh ik vind dit zo vreselijk. Zeker nu ik zelf een kind heb, heb ik bijna dagelijks van die âwaarom wil ik een kind in deze wereld / samenleving grootbrengenâ gedachtes. Natuurlijk is het hoe je er zelf mee omgaat, maar dit is vooral als je ouder bent en het besef âik moet hier minder een fuck om gevenâ, maar een kind is overal zo gevoelig voor. Ik vind dit zo sneu om te lezen 
Ik kan me zo kapot ergeren aan mensen die âmeâ zeggen in plaats van âmijnâ, of âisâ in plaats van âeensâ.
Maar waar ik mezelf nog meer aan erger, is mezelf haha. Wat maakt het in godsnaam uit. Stomme spellingsregels. Kom ik toch geen fuck verder mee in het leven
9 likes
Ik was er zelf ook niet mee bezig, maar sommige volwassenen in mijn omgeving wel. Ik was heel slank in die tijd en kreeg af en toe opmerkingen dat ik wel erg dun was en meer moest eten, ik was gewoon een kind en zo gebouwd! Dus hoewel een kind er zelf niet mee bezig hoeft te zijn kan het wel zo zijn dat er vanuit volwassenen al een norm.wordt opgelegd
Nou vanmorgen kwam de veegwagen om half 7 en vanaf 7 uur werd er geschuurd 
Of âhun willenâ âhun gaanâ, gewoon niet doen aub.
Dit is mijn beste vriendin. Die appt daarnaast ook nog ânaâ ipv van ânaarâ en om het nog erger te maken: âdaâ ipv âdat.
1 like
Ik heb zojuist in de auto tickets besteld voor een museum zodat we ook zeker binnen kunnen en nu staat in de mail dat ze geprint moeten worden en het niet vanaf de telefoon gescand kan worden. Hoe ouderwets eigenlijk? En zet dat ook duidelijk op je site voordĂĄt mensen afrekenen ja!!
Ik heb mijn hele basischooldagboekje vol geschreven met dat ik te dik was en dat ik af ging vallen en hoeveel ik wou wegen. En dan begin ik met een lijstje van alle dagen van de week en bovenaan mijn gewicht als (start). Ik woog 46 kg, geen idee of dat veel of weinig is voor een kind en inclusief dieet plannen en eetlijstjes. Verwensingen naar mezelf dat ik een lelijk en dik vies varken was etc⊠heel de basisschool lang. Allemaal in zoân hanenpoten kinderhandschrift. Zeer sneu.
Hoe ik erbij kwam? Geen idee eigenlijk⊠mijn moeder was wel altijd bezig met gewicht. Eigenlijk is het nooit over gegaan en kan ik nog steeds niet realistisch naar mezelf kijken. Als ik stress heb is mijn enige coping stoppen met eten âwant dan komt alles goedâ
Dit is 1 van de meest persoonlijke posts ooit hier haha
17 likes
Ik herken dit zo erg. Ik was wel altijd al echt dik maar ik schreef in mijn dagboek dat ik een monster was en een mormel en niemand zou me ooit willen (als vrienden of familie of whatever).
Echt walgelijk als ik erover nadenk.
ja dat dacht ik inderdaad ook wel. ik wou iemand anders zijn.
oke ik schrijf letterlijk dat ik barbie wil zijn, want het was ook in de tijd dat ik nog met barbies speelde en ik had ook een barbiedagboek
1 like
Ja dit denk ik ook. Mijn vroegste herinnering hierover is dat ik in groep 4 niet bij zwarte piet op schoot durfde, omdat ik bang was dat hij me te zwaar zou vinden. Mijn vriendinnen hebben bijna allemaal vergelijkbare verhalen, ook rond die leeftijd. Maar toch vind ik het gek om het dan hier ook nog te lezenâŠ
Ik heb al bijna een week een spruw op zoân irritante plek. Bij mij lip, schuurt langs mijn tanden/ tandvlees
Ik wordt gek ervan
ik weet ook nog dat ik een jaar of 8 was en op bed zat en mijn buik zo bol vond, en dat ik niet zoân gespierde platte buik had als Britney Spears. Maar als kind zijn je verhoudingen zo anders, ik was gewoon een slank kind maar met zoân bol buikje. En mijn moeder maar zeggen nee je bent niet dik maar vanaf die tijd hield ik inderdaad mijn buik in.
1 like
Ik was er zelf totaal niet mee bezig, totdat mensen in groep 7/8 aan mijn moeder gingen vragen of ik soms anorexia had. Ik vind het nog steeds bizar. Ik was gewoon een dun kind dat niet veel lustte en actief was (sport en veel buiten spelen). Hoezo denk je dat je zoiets zomaar kan vragen? En dan was het natuurlijk vanuit de beste bedoelingen, omdat ze zich zorgen maakten.
Ik heb al weken een paar vliegen in mijn huis en ik word er helemaal gek van. Ik wil ze niet doodslaan (heb sowieso geen vliegenmepper) maar naar buiten zetten is bijna onmogelijk. Ze gaan ook de hele tijd op mijn beeldscherm zitten want dat is lekker warm denk ik. Word âs ochtends ook echt wakker van ze want dan gaan ze gezellig rond mijn hoofd zoemen. Volgens mij zijn ze ook constant aan het paren dus ben bang dat ze ergens eitjes hebben gelegd haha.
Het zou illegaal moeten zijn om muziek te spelen op het strand. Godverdomme hoe vaak ik deze week al gevangen zat in een kakofonie van verschillende mobieltjes en draagbare luidsprekers, die allemaal dezelfde 3 nummers lijken te spelen 
Oh ja en luide mensen mogen ook oprotten. Ik heb deze week geleerd dat Italianen best een luidruchtig volk zijn.
8 likes
Dat zou coronagewijs nog niet zoân slecht idee zitten, maar het concept persoonlijke ruimte lijken velen toch niet te snappen. Gisteren stonden mijn vriend en ik aan te schuiven om bij een bar binnen te komen en er stond iemand zo dichtbij dat mân haar (ietsje voorbij schouderlengte!!) in zân gezicht zwiepte. Toen ik 'm beleefd maar ernstig vroeg om wat afstand te houden (gezien hij mijn hints niet begreep) ging hij zelfs schelden.
Er hangt hier een heel vreemd sfeertje tov buitenlandse toeristen. Ik was nog nooit eerder in Italië geweest en heb er toch gemengde gevoelens aan over gehouden.