Ik woon in een studentenflat, dus ik kan niet teveel eisen stellen. Maar mijn verdieping is een speciale ‘stille’ verdieping met andere regels (geen alcohol, stilte na 22.00u, geen feestjes) en ik heb bewust voor deze verdieping gekozen omdat mijn slaap me heilig is.
Nou is het in de praktijk niet de stille verdieping en houdt bijna niemand zich aan de regels. Eigenlijk vindt bijna iedereen dat prima zolang het niet uit de hand loopt. Als in de gemeenschappelijke ruimte ‘s avonds laat het gezellig is, horen de meeste mensen daar niks van omdat de meeste kamers daar niet aan grenzen. Maar er is een select groepje van drie mensen die bijna elke nacht lawaai maken op de gang en ik word elke nacht wel een paar keer wakker. Het zijn ook meteen de jongste mensen van de groep. Het zijn ook echt domme dingen waarmee ze me wakker maken, namelijk rennen over de gang, hard praten op de gang en hun kamerdeur heel hard laten dichtvallen. Vorige week zondag gingen ze om 1 uur ‘s nachts voetballen in de gang. Het was maar een paar minuten, maar echt wat bezielt je. Het zijn echt een stelletje kutkleuters soms en ik merk dat ik het steeds moeilijker vind om overdag leuk tegen ze te doen (terwijl ik de rest van mijn huisgenoten over het algemeen leuk vind).
Alleen omdat ik een van de enige mensen ben die vroeg naar bed gaat en dicht bij hun kamers zit, is het moeilijk om hen hun gedrag te laten veranderen. Met dat voetballen was ik gelukkig niet de enige, maar verder heerst er een beetje een deal with it mentaliteit. Individuen die zeuren hebben het zwaar hier en ik snap dat van de ene kant wel, maar de domme dingen waarmee zij zoveel lawaai maken zijn gewoon op geen enkele manier te verantwoorden. Iemand (niemand weet wie) heeft anoniem een melding gemaakt van het lawaai en nu komt er soms onaangekondigd beveiliging controleren. De reacties daarop waren echt niet mals, vergelijkingen met de gestapo werden gemaakt enz. En ik snap het, want je woont in een studentenflat. En dat die regels niet precies worden nageleefd: prima. Maar bij dit soort dingen vind ik het dan wel weer het andere uiterste.