Normaal ga ik altijd met een groepje mensen naar de bib maar dat is ondertussen al flink afgenomen en afgelopen dagen waren het enkel een vriendin en ik. Maar ze zuigt zoveel energie.
Ze is op dit moment zo fragiel en ik moet haar echt voorzichtig behandelen of ze is gekwetst. Het gaat constant over haar problemen, haar zorgen, haar stress. Het is niet dat ik er niet wil zijn voor haar maar ik heb het gevoel dat ze in zo’n bubbel leeft.
Ook de gesprekken tijdens de lunch zijn altijd zo zwaar beladen. Racisme, feminisme, discriminatie, haar scriptie, haar moeilijke thuissituatie, milieu, gezond eten, veganisme.
Ik neem naar de bib altijd een plastic 2 liter fles mee zodat ik voldoende drink. Nu zei ze ‘vind je het oke dat ik je een drinkfles geef voor je verjaardag? Want ja met dat plastic anders’
Ik heb haar gezegd dat ze me niks hoeft te geven maar nu voel ik me super geviseerd op mijn plastic gebruik.
Ik had het afgelopen weken moeilijk dus zit wat achter met mijn lessen dus nu in de bib ben ik vooral bezig met lessen bekijken en ik heb er nu al 2x commentaar op gehad.
Eerst ‘ben jij eigenlijk alleen maar lessen aan het kijken? Da’s precies wel vaak zo he haha’
En dan vandaag ‘Dat is wel chill he, lessen bekijken?’
Ik heb echt zoiets van laat me met rust en minimaliseer eens niet wat ik doe.
Ik loop sowieso al overprikkeld en geirriteerd rond door m’n eigen shit en ik merk dat ik na een dagje bib echt helemaal leeg thuis kom. Weet ook echt niet wat ik moet doen om mezelf op te laden, ben echt aan alles geërgerd.
Het ding is, het is ook echt een lieve en leuke meid en ik wil haar ook niet aanspreken op wie ze is. Ze heeft verder ook niet veel vriendinnen…
Ok dit had mss beter in het vriendschapsleed topic gepast maar goed