Aan mijn zusje die dan weg gaat maar vervolgens nog 5 tot 10 minuten met haar jas en schoenen aan gaat ijsberen totdat ze weggaat. En dan staat mijn moeder erbij want die zwaait haar altijd uit. Ze hebben dan van die irritante ongemakkelijke gesprekken zoals over ondiepe zakken in haar jas of haar tas die zo zwaar is.
Ga gewoon weg. Oja en dan gaat ze en dan staat mijn moeder in de deur opening en dan gaan ze nog praten. Wordt het lekker koud binnen terwijl ik nog zit te ontbijten.
Dan is ze eindelijk weg en dan komt mijn moeder terug naar binnen: ‘zo het is wel koud hoor.’
Waarop ik niks zeg maar alleen maar denk: ‘het is februari en 7 uur ‘s ochtends!!! Wat wil je? 20 graden?’