Nog een irritatie: mijn zwangerschapsdementie. Ik kan me niet herinneren dat ik dit bij mijn zoon zó erg had. Ik heb echt de meest bizarre gesprekken met mijn man tegenwoordig
Ik: oh je moet me er even aan laten denken dat…
Hij: wat?
Ik: wat?
Hij: waar moet ik je aan laten denken?
Ik: wat bedoel je?
Hij: je vroeg of ik je ergens aan wilde laten denken…
Ik: echt? Wanneer vroeg ik dat?
En zo gaat het de hele dag door. Wunderlist is mijn redding, anders zou ik helemaal niets meer onthouden





ook tegen mij, maar ik spreek hem 3x per jaar dus dat zal wel, maar ik vind het zo naar om te horen. Ze zijn heel oud dus het past vast heel goed bij hoe ze zijn opgegroeid maar ik kan me niet voorstellen dat zij dit fijn vindt.