Sinds ik en mijn broer allebei kinderen hebben bemoeit mijn moeder zich óveral mee. Nu doet ze ook heel veel voor ons, dus wil ook niet de hele tijd in discussie gaan, maar het is heel irritant. Mijn broer kan helemaal niets goed doen, en bij mij komt ze dan over hem klagen. Als mijn zoon een heel leuk broekje aan heeft, zegt ze: oh wat leuk!! Waarom draagt Pietje (mijn neefje dus) nooit zo’n leuke kleding? Die heeft altijd zo’n gekke dingen aan! Ze verzorgen hem echt heel slecht hoor!
Vind ik irritant want het is mijn broer en het gaat haar helemaal niets aan,en het is ook nog eens niet waar. Denk ook dat ze het andersom ook zo doet en bij mijn broer over mij gaat zeuren.
Wat ook een terugkerende irritatie is: mijn zoon heeft een prachtige bos blonde krullen, ben ik zelf ook trots op. Vorig jaar in de zomer heb ik ze helemaal kort laten knippen omdat het arme kind altijd kletsnatte haren had, het was gewoon veel te warm. En nu zegt ze élke keer: ooh wat heeft hij toch mooie haren! Die mag je echt nooit afknippen hoor! Waarop ik geïrriteerd zeg: uh jawel in de zomer gaan ze er weer af, beetje egoïstisch om zijn haren lang te laten omdat dat mooi is terwijl hij zich te pletter zweet
dan roept zij: oooh wat zonde!! En de volgende keer zegt ze het gewoon weer. Ik kan vrij bot zijn tegen mijn ouders en ben echt niet bang om haar tegen te spreken, maar ik heb ook echt geen zin in elke keer een discussie. Ik negeer het nu maar gewoon allemaal, maar het is wel super irritant.
Vooral omdat mijn ouders mij en mijn broer echt niet goed hebben behandeld vroeger. Ze hebben dingen gezegd en gedaan die ons echt beschadigd hebben en nu zijn ze opeens opvoedingsexperts.