Maar dit heeft toch ook heel erg met de middelen en het referentiekader van mensen te maken. Er is toch niet een soort algemene schaal van avontuurlijkheid of hoeveelheid landen die je bezocht moet hebben wat veel is. Als die personen vroeger altijd met hun ouders naar de camping in zeeland (niks mis mee, love kamperen in zeeland) gingen en nu zelf dus naar verre landen reizen en daar ook nog een uitstapje maken dan kan dat voor hun toch als heel avontuurlijk beschouwd worden. Of als je niet veel geld hebt en je spaart keihard om om de zoveel jaar op vakantie te gaan, dan tik je misschien niet meer dan 5 landen aan maar dan kan je nog steeds super veel van reizen houden?
Waarschijnlijk heb je dit zelf ook wel door haha anders post je het misschien niet in dit topic, maar lees dat niet echt terug in je post dus wilde het toch even zeggen.
. Ik voel me hierdoor zeker niet oprécht beter dan andere mensen (integendeel, ik vind snobisme een negatieve eigenschap, dus ik fluit mezelf heel vaak terug na dit soort gedachten).
Vorig jaar kwam ik zo’n overdreven snob collega tegen bij het concert van King Crimson en volgens mij was hij oprecht boos dat ik alle muziek kende en meezong/“speelde”, alsof ik dat niet waard was omdat ik enthousiast word van het Songfestival. Heb stiekem genoten van het idee dat ik dat superdure concert waar hij nog maanden over zou vertellen een beetje voor hem verpest zou kunnen hebben. 
Dus ik zit vaak als één van hen gekookt heeft later nog noten weg te knagen. Ik zou ze graag een keer een lesje willen geven over vleesvervangers, maar ik wil idd niet snobistisch of betweterig overkomen
(steil, fijn en veel haar)