@Kurisu, weet jij dit misschien? Hoe komt het dat sommige mensen door het ene emotioneel worden en door het andere niet? Ik kan bijvoorbeeld huilen door dingen op tv enzo, maar als mensen een verdrietig verhaal vertellen, dan voel ik niks? Terwijl andere mensen zich dan helemaal in kunnen leven en ik denk dan yo er is toch niks aan de hand?
Edit: oke ik snap wel dat er dan iets aan de hand is, maar dat voel ik dan niet.
Genen, zou ik zeggen, spelen daar wel een grote rol in. Als jouw genetische code voorschrijft (ook beïnvloed voor epigenetics, I.e. Dat je dna anders gelezen wordt door gebeurtenissen in je leven) dat jouw emotie systeem (bijv amygdala, orbitofrontale cortex, ventromedial prefrontal cortex, en nog wat andere structuren zoals m’n favo: de anterior insula) (okay de anterior insula hoort niet bij het emotie/limbisch systeem maar het is wel belangrijk voor gevoelens van rechtvaardigheid enzo, dus soort van emoties) op bepaalde stimuli wel of niet reageert, reageer je anders dan anderen met weer een andere genetische code. Daarnaast spelen hormonen en neurotransmitters ook een rol. Emoties voelen door andermans verhalen bijv., is vooral empathie. In neurowetenschappenlijk onderzoek zien we vaak dat bij mensen met een hoge empathie score, dezelfde hersenstructuren actief worden als wanneer ze zelf door iets negatiefs zouden gaan. Hetzelfde met pijn. Empathie, inlevingsvermogen, en theory of mind (I.e. Beseffen wat een ander denkt/voelt in bepaalde situaties) ligt hier wel ten grondslag aan.
Er is veel onderzoek met psychopaten en bijv. Mensen met autisme om uit te zoeken hoe dit precies werkt, maar veel weten we eigenlijk niet. Bepaalde structuren uit het default mode network, zoals de dorsomedial prefrontal cortex, ventromedial prefrontal cortex, en de posterior cingulate cortex /precuneus, lijken wel van belang te zijn. Die zijn namelijk belangrijk voor emotie processing (vmPFC), self referential judgement (dmPFC) en het herinneren van gebeurtenissen die je zelf hebt meegemaakt (PCC). Ook het emotie systeem wat ik eerder noemde speelt mee, maar er is veel overlap. Daarnaast zijn er ook hormonen zoals oxytocin die effect hebben op empathie, de expressie daarvan is ook genetisch gecodeerd en kan beïnvloed worden door exogene invloeden.
In elk geval, mensen verwerken emotionele stimuli niet allemaal hetzelfde omdat verschillende hersen systemen anders met elkaar communiceren, of niet hetzelfde op stimuli reageren. Waarom en hoe is nog niet 100% duidelijk, maar een grote hypothese is wel dat het genetisch gecodeerd is. Al is het soms natuurlijk ook zo dat je hersenen anders gaan werken en daardoor stimuli anders verwerken als je hersenen “ziek” zijn, bijvoorbeeld in depressie.
Also je hoeft trouwens geen psychopaat te zijn of autisme te hebben om niks te voelen bij emotionele verhalen enzo haha. Uiteindelijk zijn alle karakter trekken, inclusief empathie, een spectrum waar de een wat meer naar rechts of links ligt dan de ander. Ik voel ook bijna nooit wat bij mensen hun leed, maar moet wel huilen als een hond alleen achter gelaten wordt en zo moet piepen :’(
Sorry trouwens als dit allemaal heel dunglish is, soms weet ik de correcte vertaling niet meer.
Oh nee no excuses, het is een vrij duidelijk verhaal! Ik vind het gewoon zo interessant hoe mensen verschillend werken en dacht misschien is er een eenduidig antwoord, maar dat is natuurlijk te makkelijk.
Thanks voor je antwoord in ieder geval, heb hier wel veel aan :).
Haha in psychologie en neurowetenschappen weten we helaas vrij weinig 100% zeker :’) niks is een feit en voor alles is meer onderzoek nodig
Waarom wordt er verwacht van een nieuwe koppel dat ze zo hun champagne drinken op een bruiloft? Wat is het nut hiervan, iedereen doet het maar het is zo onhandig.
Ik weet het niet zeker, maar ik dacht altijd omdat de armen dan een oneindigheidsteken vormen?
Of iedereen, écht iedereen zonder uitzondering, klaarkomen een lekker gevoel vindt? Ik bedoel, smaken verschillen: niet iedereen lust nou eenmaal pizza of friet. En op het fysieke vlak: niet iedereen ervaart dezelfde sensatie van bv. zo’n hoofdmassagespin (ik weet niet hoe dat heet) en de een vindt het prettig en de ander juist niet. De één maak je gek als je bv. in z’n oor likt en de ander vindt het het ergste op aarde.
Zou het dan wel zo zijn dat klaarkomen echt een universeel lekker/prettig/positief gevoel is voor iedereen? En bestaan er nog andere dingen die echt door iedereen op dezelfde manier worden ervaren?
Ik ben hier ook heel erg benieuwd naar! Ergens denk ik dat het voor iedereen wel “hetzelfde” voelt, maar dat de belevenis anders is waardoor het voor sommige minder fijn is? Of het gevoel van controle kwijtraken. Wellicht door trauma ofzo? Maargoef ik heb verder geen idee tbh.
Interessant! Ik kan me ergens wel voorstellen dat niet iedereen het lekker vindt of mensen zelfs pijn vinden doen. Het kan toch idd bijna niet dat zo’n lichamelijk gevoel universeel als lekker wordt ervaren? Ik denk ook dat je mentale staat/mate van ontspanning wel verschil maken in hoe het voelt, dus wellicht dat het daardoor voor sommige mensen ook echt naar kan voelen?
Maar klaarkomen is een climax op een aanraking die de ontvanger heel prettig vindt (wat individueel onwijs verschilt). Dus misschien is het meer vergelijkbaar met de sensatie van lekker eten (wat ook individueel onwijs verschilt) De smaak van pizza kan niet iedereen waarderen, maar lekker eten als prettig ervaren is wel vrij universeel denk ik.
Maar het is wel altijd stimulatie van hetzelfde gebied; het is niet zo dat de een klaarkomt van aanraking van haar oor (pizza), de ander de kleine teen (friet) en de volgende de clitoris (shoarma)… Dus dan zou wel iedereen de aanraking van de clitoris als prettig ervaren. Ik beperk me even tot een clitoraal orgasme hier.
@Negativ: ja, als er sprake is van trauma’s is het inderdaad een heel andere situatie. Maar zonder dat trauma, of vóór het trauma, zou ook die persoon het gevoel an sich waarschijnlijk als prettig bestempelen. Dus initieel misschien universeel prettig, maar door bepaalde ervaringen zou dat kunnen veranderen.
Vraag me ineens af hoe het is voor a-seksuele mensen. Is voor hen een orgasme wel lekker, maar gewoon niet zo boeiend? Wel lekker, maar minder behoefte aan? Of niet per se lekker?
Eten als lekker ervaren is ook een fysieke ervaring op één plek toch (tong)? Maar misschien gaat de vergelijking inderdaad niet helemaal op…
Haha ja, daar zeg je wat!
Over het algemeen als ik in een willekeurig bed of op een bank in slaapt valt, val ik daar nooit van af, ongeacht de afmetingen van het bed/de bank. Ik ga er even vanuit dat dat voor de meeste mensen geldt nu haha…
Hoe kan dat? Heeft je lichaam onbewust door hoeveel bewegingsruimte er is?
Heeft dat te maken met proprioceptie misschien? Je bent je ook niet continu bewust van de afmetingen van je lijf als je door een deuropening loopt, maar daarbij maakt je hoofd wel vaker foutjes als je moe bent. Tegen deurposten knallen 
Heb propioceptie even gegoogled en dat lijkt me idd wel de verklaring! Las nog ergens dat je lichaam onthoudt welke kant je op gedraaid hebt, zodat je een volgende keer draaien de andere kant op gaat… dat zou daar dan uit voortkomen, vermoed ik
Ik denk het wel. Ik heb ooit eens gehoord dat een beloning is omdat je je voortplant. Vond het wel een plausibel verhaal. Daarom denk ik ook dat die ‘beloning’ voor iedereen lekker is.
Ja precies, een natuurlijke stimulus! Je moet wel een reden hebben om je te willen voortplanten. Alleen… Het vrouwelijk orgasme heeft in het voortplantingsverhaal geen functie.
Jawel toch? Door het vrouwelijk orgasme is het voor het zaad makkelijker zich de goede kant op te bewegen wat kans op bevruchting vergroot, dacht ik.
Nou da’s dan wel pech voor het sperma vaak