Van dit laatste zijn wel een paar gevallen bekend, zwaar verwaarloosde kinderen die alleen zijn opgegroeid (in een kamer opgesloten, of in een bos bijvoorbeeld). Deze kinderen vertoonden vaak dierlijk gedrag en hadden weinig tot geen enkel sociaal besef of aangepast gedrag. Vaak ontwikkelen ze een eigen taal (die soms meer op dierengeluiden lijken).
Zulke kinderen worden ook wel wolfskinderen genoemd, bij “echte wolfskinderen” staan een aantal voorbeelden:
En dit vrij recente voorbeeld:
Voor veel wetenschappers het bewijs dat het bijvoorbeeld wel in ons zit om een taal/vorm van communiceren te ontwikkelen, maar dat het overgrote deel van ons gedrag aangeleerd en niet aangeboren is. Maar het blijft gissen omdat er natuurlijk geen onderzoek naar kan worden gedaan, en conclusies alleen op basis van losse casussen gedaan kunnen worden.
