Ze is bijna 17. Ze loopt sinds kort ook (eindelijk) bij onderzoeken om te kijken of ze misschien last heeft van iets. Want ze heeft eigenlijk heel haar leven last van stemmingswisselingen. Mijn moeder zegt zelf ook dat het zielig is, maar ik merk altijd dat mijn moeder met haar de vrede wilt bewaren, dus echt veranderen doet ze niet aan de situatie. Heel lastig vind ik het. We wonen ook in een kleine flat, dus het is niet zo dat we zijn toegang tot de beneden verdieping kunnen beperken.
Het lijkt mij dat ze zelf ook wel moet inzien dat het niet in de haak is om een hond 9 van de 10x liefde te geven, en dan de 10e keer ineens tegen hem gaan schreeuwen. Is een beetje hetzelfde als dat je hem op zn flikker geeft als hij blij doet voor een snoepje. Mn hart breekt er gewoon van joh
