Ik weet niet waar dit thuis zou horen maar ik wil het kwijt. Deze week heb ik 2 keer meegemaakt dat mensen hardop en duidelijk om hulp vroegen en ik vind dat zo knap.
En eentje kan ik gelukkig supergoed helpen!
Samenvatting
Vorig jaar heeft een stel de kroeg op de hoek in mijn straat overgenomen. Was een louche tent waar het naar witwassing rook maar dat zullen we nooit zeker weten verder. We waren dus blij dat er eindelijk iets leuks in kwam! In ieder geval, die jongen zou de keuken en bediening doen (is nu eetcafe) en z’n vriendin, zonder ervaring, front of house en marketing. Vriendin bleek horeca stom te vinden en vond het ook niet chill dat vriendlief dag in dag uit daar stond en nooit meer ergens tijd voor had. Relatie over en uit dus.
Het eetcafe loopt nog niet super want het is een lastige plek, er is een keer ingebroken en van de zomer een raam ingegooid.
Maar die jongen ploetert heldhaftig door en het gaat steeds beter. Het is een lieve schat en we zitten er vaak, mijn vriend helpt ook wel eens met klusjes en dergelijke, ik maak sowieso bijna dagelijks een praatje want ik loop er altijd langs met de hondjes.
Nou vraagt hij dit weekend ineens schoorvoetend of we misschien de komende tijd zo af en toe even een paar uurtjes achter de bar willen staan, zodat hij kan uitrusten of naar familie kan. Personeel kan hij alleen echt betalen op drukke avonden, maar juist de rustige avonden vallen hem zwaar dus hij heeft al z’n moed bij elkaar geraapt en wat vrienden gevraagd, en ons dus.
Ik ben vanmiddag bij hem geweest om even wat uurtjes in te plannen en ik vond het echt naar om te horen hoe die droom van een stel om samen zoiets te starten zo’n deceptie word, en die arme gast nu elke dag daar in z’n eentje keihard z’n best staat te doen. Hij heeft duidelijk rust nodig en ik ben blij dat we kunnen helpen.
De komende weken ga ik dus zo af en toe lekker kroegje spelen, de hond mag mee en iedereen is uitgenodigd! Amsterdam West, ik moet nog even leren tappen dus proefkonijnen gezocht 
