Ik heb me onlangs (opnieuw?) gerealiseerd dat mijn leven er momenteel uitziet zoals ik er als kind/tiener over droomde. En dat vind ik een hele rare, maar ook fijne gewaarwording. Er is namelijk veel niet gelopen zoals ik verwacht/gewild had, ik sta niet zo ver als ik gehoopt had en er is nog wel veel op aan te merken, maar eigenlijk is dit wat ik min of meer wilde. Als mensen me vroeger vroegen wat ik later wilde worden, had ik nooit een concrete job in mân hoofd, maar wel een manier van leven, een lifestyle, alleen wist ik niet welke job daarbij paste. En die manier van leven heb ik nu wel.
Ik wilde onafhankelijk zijn en vrij, iedere week anders en met heel veel verschillende dingen bezig. Niet 1 job, die ik 5 dagen per week doe, maar verschillende projecten en avondschool en hobbyâs. Musea, tentoonstellingen en (dans)voorstellingen. Veel boeken en mentaal uitgedaagd worden. Veel citytrips en reizen, een echte wereldburger. Verschillende levens die in elkaar verweven zijn. Waarbij ik 's ochtends bv. in Parijs ben, ik op de trein nog allerlei documenten doorneem en ik 's avonds naar een dansvoorstelling ga. Of overdag aan het werk en 's avonds naar een lezing. Of in de voormiddag alles druk aan het regelen voor 1 of ander passieproject, in de namiddag voor een andere job aan het werk en 's avonds kookles.
Ik zou er nog wel meer kunnen uithalen, maar in feite komt mijn leven wel in de buurt. En nu vind ik dat ik er nog meer moet van genieten.
(Sorry, dit is nogal random, maar dit moest ik even kwijt, haha.)