Hij is gekort omdat er dus iemand inwoont (ik) met een “fulltime” salaris. En dat vinden ze genoeg om de huursubsidie in te trekken. Om deze reden betaal ik al geld, omdat ze anders niet rond komt. Omdat mijn zusje nu nog 17 is krijgt ze nog maandelijks 400 euro kindgebonden budget, maar dat zal vanaf maart dus ingetrokken worden omdat ze dan 18 is. Dan komt ze helemaal niet meer rond, en is de noodzaak hoog dat ik te hulp schiet. Sparen zit er dan gewoon niet meer in voor mij, omdat ik vrijwel niks overhoud op die manier om te sparen. Om heel eerlijk te zijn ben ik er echt op tegen, en tuurlijk snap ik dat kostgeld een “norm” is. Maar het voelt nu gewoon als een schopstoel. Niet vanaf haar kant hoor, maar wetende dat ze de huur subsidie terug krijgt als ik weg ben is een fijne gedachte.
We hebben nooit geluk gehad qua geld, en nu ik eindelijk wat kan sparen gebeurd dit. Ik heb altijd het idee dat het me niet gegunt is, en dat blijkt maar weer. Ben blij dat ik sowieso tot 2021 een contract heb en dat ze mijn opleiding betalen. Maar jezus wat voel ik me benauwd.
Denk wel dat 3500 spaargeld oke is om te starten met uit huis gaan toch?
naar
Ik moet nog ergens naartoe om iets anders op te halen en dat kan nog maar een heel dik uur. 