Ik ben vandaag verhuisd naar mijn nieuwe huisje. Zo blij ermee!
Mijn ex kwam nog langs om aantal spullen op te halen. Nog even gekletst en toen vertelde hij dat hij aan het daten was. Nou ja prima, ik ben zelf nog niet aan het daten maar wel wat gepland staan.
Maar toen vertelde hij wie het was: een oud-collega van hem over wie hij pakweg 3 jaar geleden (tijdens onze relatie dus) zo vaak sprak dat ik een keer voor de grap vroeg of hij soms een beetje verliefd op haar was. Die hem een keer ‘s nachts huilend opbelde omdat ze ruzie had met haar toenmalige vriend en mijn ex haar ging zoeken midden in de nacht. Dat is echt het enige moment geweest in onze hele relatie dat ik me afvroeg of er meer aan de hand was tussen hen. Dat heb ik hem natuurlijk destijds ook gevraagd maar dat was niet zo. Dat geloof ik ook wel. Maar dan toch nu aan het daten, het doet me meer dan ik dacht En nu moet ik de hele tijd terugdenken aan dat moment.
Terwijl de eerste avond in mijn appartement leuk zou moeten zijn en ik er echt naar uitkeek
Edit: ik denk ook wel bij mezelf ‘succes ermee’ maar dat het me toch nog zo sterk aangrijpt is toch wel beetje jammer