M’n vriend studeert iets heeel anders dan ik heb gestudeerd, maar doet nu een vak waarbij allemaal essays moet schrijven. Ik kon ‘m nooit helpen met studeren (want snap er niks van), maar nu eindelijk wel want schrijven en structuur aanbrengen in teksten is ma thinggg. Voor z’n eerste essay had hij een 4 (vóór mijn hulp) en tweede essay een 8,6 (na mijn hulp, wajooo!). Dus nu stuurt ie braaf elke week z’n eerste versie op en ga ik er met een rode pen doorheen haha zo leuk
Mijn droom.
Ik ben gewoon al bijna 2 weken (flink) verkouden en ben echt zo fucking klaar met dat gesnotter en gehoest.
Ik zit naast een stel in een restaurant en ik snap er niks van.Ze praten Engels,Duits én Frans door elkaar heen.I’m confused.
Hou vol, hou vol. Ik vond die periode ontzettend zwaar (i.c.m. extreme drukte op werk/privé-situatie), maar ben nu redelijk gesetteld en gewend. Het komt goed!
Veel succes, hoop dat je volgende week een beetje kunt uitrusten!
Nog bedankt voor de tip! Ben er vanmiddag gaan brunchen,en het was heerlijk! Prijs was ook héél goed.
Vanavond half uur vertraging. En nu net weer kwartier vertraging en nu zit ik een soort boemeltreintje ofzo. Met 5 km/p uur.
O nu staan we stil. Echt top als je nog lang niet thuis bent en morgen moet werken
Ik heb het uitgerekend en op dit moment sta ik op een 13.82 gemiddeld, bij een 14/20 slaag je met onderscheiding. Met nog 2 examens te gaan zou ik dus voor beide een 14 of hoger moeten halen.
Kraait iemand er nog naar als ik ben geslaagd, of het met onderscheiding was of niet? Nee, zal niemand doen.
Wil ik een middelvinger opsteken naar de mensen die niet in mij geloofden door met onderscheiding te slagen?
Ik heb altijd gezegd dat ik het niet erg vind vrij weinig vrienden te hebben (“liever een paar echte vrienden dan een dozijn kennissen”) maar het komt wel erg hard aan op moeilijke momenten in je leven wanneer blijkt dat die paar vrienden die je dacht te hebben, eigenlijk niets voorstellen. Vandaag heb ik opnieuw geprobeerd een gesprek aan te knopen met twee “vriendinnen”, de één antwoordt niet, de ander vraagt niet eens hoe 't met mij gaat.
Dus mocht je zelf iemand kennen die in een kutsituatie zit, denk NOOIT dat je de persoon in kwestie “beter even met rust laat”. Ik marineer al 4 maanden in verdriet om de diagnose van mijn vriend en de enige personen die me nog bijstaan hebben me ofwel uit hun vagina geperst (thanks mam) of betaal ik per uur.
Ah shittie! Sterkte.
Probeer het jezelf niet teveel kwalijk te nemen. En als het wel fijne vrienden waren, probeer het dan te bespreken. Vraag het ze gewoon waarom ze niet reageren / meld gewoon dat je je kut voelt. Soms hebben mensen het helemaal niet door.
Dit zeg ik niet uit verkeerde bedoelingen en ik ken je situatie natuurlijk niet helemaal, maar ik had zojuist hetzelfde met een vriendin. Voelde mij alleen gelaten of alsof ik iets verkeerd had gedaan. Terwijl dat helemaal niet zo was.
Zwitsers misschien?
Ik neem het mezelf niet kwalijk en mocht de situatie anders zijn zou ik wel gekwetst maar niet zo godverdomme boos zijn. Ik zit zelf thuis met een burnout en ik kan niet ““uitzieken”” omdat mijn vriend dus zo ziek is. Ik slaap slecht door zijn gesnurk, het hele huishouden valt op mij (gelukkig hebben we een poetshulp maar oei ja haha die komt morgenochtend vroeg en dan is mijn vriend natuurlijk nog niet wakker dus haha zal ik mijn wekker wel zetten NEE GEEN PROBLEEM HOOR!!!) en ik kan n e r g e n s stoom kwijt, nergens eens gewoon een luchtig gesprek voeren waarin niet alles om mijn vriend en zijn ziekte draait.
Behalve op de bank bij de psycholoog maar mijn volgende afspraak is pas in twee weken want ik was er eergisteren nog.
Het lijkt alsof ik zelf niet meer besta.
Ik weet helemaal niet wat ik moet of kan zeggen, maar wilde niet zomaar doorscrollen. Lijkt me ontzettend moeilijk voor je, ik vind het zo verdrietig om te lezen.
Ik had een gewone, gezellige chill en klets avond met vriendinnen en er gebeurde verder helemaal niet iets noemenswaardigs maar ik voelde me echt zo gelukkig opeens Echt een besefmoment om te genieten van dit soort kleine dingen
Begrijpelijk, nare situatie. Dan zijn je vrienden/vriendinnen wel perfect om gewoon effe tegenaan te lopen zeiken op een moment waarop jij het effe nodig hebt. Rot dat niemand dat op dit moment effe voor je kan zijn!
Feel free om een potje te zeiken tegen mij als je het nodig hebt, maar ik begrijp dat dat niet hetzelfde is.
Vandaag gesprek met mijn detacheringsbureau en werkplek dat mijn nieuwe baan me ongelukkig maakt. Kan het ajb al voorbij zijn?
Ah dit vind ik echt verdrietig om te lezen ik weet niet zo goed wat te zeggen maar sterkte
@VickyViolence mocht je met iemand willen praten die in een vergelijkbare situatie heeft gezeten, mijn PM staat altijd open.
De laatste werkdag van de week en de vierde werkdag dat ik ziek ben maar niet ziek genoeg imo om thuis te blijven. Laat die vakantie maar komen.
Ach lieverd. Ik heb zo met je te doen
Jij bent zo dapper en stoer hoe je dit allemaal doet, ook al voelt dat zelf niet zo