Ik struggle echt ZO met met mensen praten via Zoom of via de telefoon. Ik vind een werkgroep geven prima, of een duidelijk gestructureerd overleg, maar als het meer “kletsen” is of een wat rommeligere vergadering raak ik echt zo in de war steeds? Ik pik totaal geen cues op van wie wanneer gaat praten, praat steeds per ongeluk door mensen heen, dan wordt het vet ongemakkelijk, of mensen horen het niet als ik begin te praten e npraten door en ik zeg dan uiteindelijk maar gewoon niks meer. Hoe doen mensen dit?? Ik ging gisteren met twee van m’n beste vriendinnen skypen en zelfs daarmee heb ik gewoon de helft van de tijd maar m’n mond gehouden terwijl ik wel wat wilde zeggen, maar omdat ik gewoon niet wist hoe ik er op een fatsoenlijke manier tussen kwam? Ben ik nou echt zo’n sociaal ongemakkelijke aardappel of heeft iedereen dit?
Zo zit vandaag weer een dag op kantoor. Wennen.
Mijn bed kan even niet met het hoofdeind tegen de muur omdat ik geverfd heb, en nu merk ik dat ik mijn kussen dus van mijn bed af duw in mijn slaap. Vet irritant, word ik weer wakker omdat m’n hoofd plat op m’n matras ligt.
Ik moet echt ff een schop onder mijn kont krijgen, de tijd staat nu niet stil, het leven staat niet stil. Ik sta nog steeds ingeschreven voor een deeltijdstudie die ik graag af wil maken en waar ik nu zeeën van tijd voor heb. Als ik wil solliciteren op bepaalde vacatures moet dat nu.
Als ik gezonder wil gaan leven, werk ik mezelf alleen maar tegen door nog weken of maanden te wachten.
Maar door de hele situatie, het overmatig thuis zijn en het energiegebrek (omdat alles waar ik energie van krijg niet meer kan of mag) duw ik al die belangrijke gedachtes weg en denk ik iedere dag: morgen.
Herkent iemand dit? Het beangstigt mij gewoon dat ik zo met deze situatie om ga 
.
Haha ik ben ook een aardappel. Ik praat veel minder maar ik vind het ook onwijs ongemakkelijk om te praten want iedereen staart een beetje stilletjes naar je. We hebben soms vergaderingen die heel gestructureerd zijn maar soms ook alles door elkaar en dat werkt gewoon echt minder efficiënt.
Ja ik mute soms collega’s op afstand als ze te lang praten, maar goed, dat is dan meestal iets wat me niet interesseert waar ze te lang over doorgaan. Maar met m’n vriendinnen zou ik toch wel graag gewon gezellig willen kletsen, maar vind het bijna onmogelijk.
Sluit hem op.
“En nou gaat mama je uitleggen wat quarantaine betekend”.
Heel educatief lijkt mij.
Ik zie nergens op de hooikoortstabletten (of de verpakking) die ik vorig jaar ergens in augustus heb gekocht de houdbaarheidsdatum staan? 
Op de strip ook niet?
Ik kon uit die code die erop staat geen logische datum opmaken, maar nu met bril wel. Dankje 
ik kan de post niet meer vinden maar ik las hier laatst een heel ding over op zo’n therapy account op insta - dat dit heel normaal is en ook oke om niks te doen!
het is niet alsof we nu allemaal gratis 3 maanden zomervakantie krijgen: het is crisis, stress, geldgebrek, werkgebrek, zorgen over je familie en vrienden, dingen worden afgezegd etc.
eigenlijk mogen we al blij zijn als we op een dag voldoen aan het uiterst minimale en de rest is mooi meegenomen.
wees niet te hard voor jezelf in deze tijd! ik heb ook een opleiding liggen waar ik mee aan de slag moet maar niks mee doe omdat ik alleen maar kan thuiswerken - netflixen - slapen en dat zo ongeveer elke dag.
hier staat een mooie quote in: If you’re feeling like all of this is too much—it’s because it is.
Deze man weet niet van ophouden, hij gaat er weer overheen.
Heb nu gemaild “nu is het echt klaar”
Voel me een moeder
Pff balen de huur van mijn pauper huisje gaat 15 euro omhoog… Beter knappen ze de boel ook eens op dan.
Ligt het niet aan het programma dat je gebruikt? Bij dacetime is de ander gemute als jij praat bijv. Teams vind ik al wat beter werken.
Ik heb net mijn zomer Spotify afspeellijst van vorig jaar aangezet, ik ben echt verbaasd door mijn 1 jaar jongere ik. Wat een lekkere lijst!
Hoe zeg je netjes dat een (informele) meeting zolang duurt “als nodig is”. Het is een soort bijpraat moment waarvan het aantal deelnemers nog onbekend is. We hebben dus geen lijstje met taken af te vinken, maar we gaan gewokn wat kletsen en hoe lang dat duurt is afhankelijk van wat er ter tafel komt en van het aantal deelnemers.
Gelukkig dat je hondje er niet al teveel last van lijkt te hebben! Kan me voorstellen dat het voor jou enorm schrikken is. Hopelijk slijt dat gevoel inderdaad snel zodat je weer kan genieten van jullie wandelingen!
Stap 1. Je daar aanmelden
Tag me aub
Ik snap soms mijn eigen gevoelsbeleving niet zo. Dat ik mij soms er zelfs voor schaam dat ik best makkelijk kan omgaan met ‘de dood’. Dat ik tegenslagen soms heel makkelijk kan incasseren en er al gauw weer een lach op mijn gezicht verschijnt. En dan niet als copingsmechanisme. Maar ik ben wel in een verstikkende omgeving opgegroeid waarin verdriet vaak de boventoon voerde waardoor ik ook niet weet normaal is? 