Ben vandaag 11 jaar samen en ook 5 jaar getrouwd. En elk jaar moet ik weer zó hard lachen om ons trouw verhaal 
Ik was bijna 33 weken zwanger, de hele zwangerschap kon ik alleen maar overgeven en ik had al een paar weken last van voorweeën. Dus we hadden besloten om het lekker simpel te houden en gratis te trouwen. Ik wilde eigenlijk in m’n joggingsbroek gaan maar dat vond m’n oma niet kunnen dus toch maar mooi aangekleed en alles (of nja: een zwangerschapstop en een maxi rok. Maar ik had er sinds ik zwanger was niet meer zo fancy uit gezien).
Nou, ruim op tijd stapte we in de auto, want we komen altijd overal te laat. En serieus 15 minuten voor we aankomen bij het gemeentehuis staat er een vrachtwagen vast op de dijk. Muurvast. Hij moest een bocht maken maar dat kon niet en hij kon ook niet achteruit want er stonden allemaal auto’s achter. We hebben daar zeker 3 kwartier staan wachten en waren daardoor te laat op ons eigen trouwen😂
De vrouw die ons zou trouwen moest naar een andere trouwerij, dus toen we EINDELIJK, een half uur te laat, bij het gemeentehuis kwamen, stond er een zenuwachtige meneer: hij zou voor het eerst iemand gaan trouwen. Hij had een briefje geprint met voorbeeld tekst die hij ging gebruiken. We konden niet meer in het afgezonderde kamertje, dus er werden 2 stoelen bij de balie neergezet en daar ging het gebeuren.
Die arme man was zenuwachtiger dan wij: hij versprak zich met de datum en las ipv onze namen de namen van zijn voorbeeld briefje voor.
Nou, eindelijk hadden we het ja woord gezegd en mochten we elkaar een kus geven en toen riep die vent: ‘OH WACHT! IK BEN NOG IETS VERGETEN!’
Onze trouwfoto’s zijn gemaakt voor het gemeentehuis. Dat op dat moment verbouwd werd. Dus op de achtergrond zie je stapels puin, graafmachines en een hele hoop zand en bouwhekken.
En toch had ik het niet anders gewild want dit past perfect bij ons. 