Hallo mag ik even spuien over de mogelijke burn-out van m’n vriend.
Samenvatting
Gister kwam hij trillend van spanning en frustratie thuis, voor de zoveelste keer. M’n vriend heeft op zich een superleuke baan die helemaal niet stressvol zou moeten zijn, maar hij neemt z’n werk zo serieus en trekt zoveel verantwoordelijkheden naar zich toe, als er iets misgaat neemt hij het heel persoonlijk ook. Ook als het niet onder zijn taken valt.
Onlangs heeft hij een assistent gekregen om wat rompslomp en geregel bij hem weg te trekken en dat gaat allemaal moeizaam, want “als het goed moet, moet ik het zelf doen”. Ik vond het vrij tekenend dat zijn werk op te splitsen was in maar liefst 2 fulltime banen maar dit terzijde. Dat arme meisje probeert alles netjes te leren maar krijgt niet echt de kans, hij doet alsnog alles zelf omdat hij bang is dat er iets misgaat.
Sinds zijn werkdagen verschoven zijn is er 1 dag in de week dat het team draait zonder dat m’n vriend aanwezig is en op die dagen wordt hij alsnog continue gebeld en blijkt elke keer dat er fouten worden gemaakt of er iets niet gedaan is. Dat helpt de situatie niet, hij heeft echt het gevoel dat alles in de soep loopt zodra hij er niet is, en dat gevoel wordt versterkt door zowel z’n team als het management.
Lang verhaal kort, ik heb elke avond een gestresst hoopje ellende aan tafel zitten en op z’n vrije dagen ligt hij futloos op de bank te wachten tot hij gebeld wordt om een brandje te blussen.
Of het nou door de werksfeer komt of zijn oeverloze verantwoordelijkheidsgevoel is me niet helemaal duidelijk. Het wordt wel gezien, deze week kwam de eigenaar van het bedrijf naar hem toe om te zeggen dat hij nodig op vakantie moet en gister kwam er een manager met een aanbod om een paar sessies bij een coach te volgen. M’n vriend is net zo allergisch voor coaches als ik maar ipv rustig te bedanken voor de eer is hij compleet uit de bocht gevlogen toen bleek dat het een Hillsong coach was (3/4 van het bedrijf is Hillsong kerkganger en m’n vriend vindt het niks).
Ontzettend overdreven reactie op een aanbod dat ongetwijfeld goed bedoeld was maar het was echt een druppel.
Gisteravond heeft hij zich ziek gemeld, straks gaan we een afspraak bij de huisarts maken om te overleggen wat we hier mee kunnen doen. Hij zit nog een beetje in de ontkenfase want “ik werk gewoon hard, burn-out is niks voor mij, ik wil niet thuiszitten” maar ziet zelf ook geen oplossing hoe hij gezonder met z’n werk om kan gaan zodat het niet z’n hele leven opvreet.
Vannacht lange gesprekken gevoerd, ik probeer hem in te laten zien dat even pauze nemen geen zwaktebod is en dat hij hulp aan moet nemen om met deze dingen te dealen. Maar het gaat er maar moeizaam in.
Zo, dat moest ik echt even kwijt pfff. Ervaring en tips zeer welkom!
Voor mijn uren wat minder leuk denk ik. Maar dat is zorg voor later haha
