Die vriendin van mij die het klooster in is gegaan, heeft nu ineens besloten om een slotklooster in te gaan. Dit betekent dat ze afgesloten gaat leven van de buitenwereld om zonder afleiding te kunnen bidden. Ze gaat al volgende week, en dat betekent dat ik haar nooit meer kan zien…
Ik ben zo verdrietig. Ik ben vier jaar lang huisgenoten geweest, we hebben elke ochtend samen gebeden, vaak samen gegeten en als ik geweten had dat de laatste keer dat ik haar een knuffel gaf de laatste was, had ik haar nog langer vastgehouden.
Ik wil niet dat jullie boos worden op haar of het oneerlijk vinden, want dan heb ik het gevoel haar te moeten verdedigen. Ik ben nu gewoon heel verdrietig. Ben er echt kapot van. Ik heb haar juist nodig in deze tijd, en ik ga haar nooit meer kunnen aanraken.