Bah heb echt een baaldag… Op mijn werk wordt thuiswerken niet echt gestimuleerd, en ik wil eigenlijk liever de helft van de tijd wél thuiswerken. Maar dat durf ik niet aan mijn baas te vragen omdat ik bang ben dat ie dat irritant vindt (boeie, dan vindt ie dat maar, maar ik trek me daar echt te veel van aan) óf dat ie zegt dat dat met mijn functie niet mag/kan.
Ook zoiets: op mijn werk hebben ze een mail eruit gestuurd met dat je moet thuiswerken tenzij het niet anders kan. En als de wilt thuiswerken, moet je aan je leidinggevende vragen of het kan. Maar iedereen doet computerwerk en het is in de marketing, dus hangen er geen levens vanaf en eigenlijk vind ik het belachelijk dat ze niet iedereen gewoon naar huis sturen maar ja.
En daarnaast heeft mijn zusje een baan gevonden terwijl ze nog niet eens is afgestudeerd, en dat vind ik vet knap en fijn voor haar maar ik ben ook een beetje afgunstig. Ik verdien echt een hongerloontje en werk daar keihard voor, en zij heeft een appartement van mijn ouders in haar schoot geworpen, krijgt zo een dikke baan aangereikt en gaat veeeel meer dan ik verdienen en dus meteen een auto kopen. Tja dat is nu eenmaal het verschil in onze sectoren maar ik voel me echt een dikke mislukkeling en teleurstelling dat ik bijna 30 ben en gewoon nog niks voor elkaar heb. Dikke studieschuld, geen auto en dat ook niet kunnen betalen en nauwelijks inkomen om mee te sparen en ook niet echt zicht daarop. Blehhggggggg.
En nu voel ik me ook nog eens een zeikerd 
. En nu ga ik zo lekker tomatensoep maken en dan vanavond helemaal zen worden bij de yoga 
