Dat is idd beetje een irritant antwoord z was je vast zelf al opgekomen. Misschien helpt dit een beetje (ben er zelf niet heel goed in)
Probeer de gedachten er gewoon te laten zijn en eventueel dat angstige gevoel, zeg dat je het voelt/merkt maar dat je er nu niets mee kunt en het laat gaan.
Of ga even zitten schrijf op waar je bang voor bent en ga na of het realistisch is ja/nee, of je er nu iets mee kunt ja/nee wat je er eventueel mee kan doen/actie. (plan bedenken ofzo om mensen te leren kennen.) En of je dat nu doet of morgen.
Sterkte met loslaten in elk geval. En echt waar uiteindelijk is voorschot nemen op je verdriet of angst echt zonde. Alles komt uiteindelijk wel op war voor manier ook goed. 
      
    


 (we hebben nooit contact gehad) Soms ben ik wel bang voor zo iets, volgensmij heeft mijn vader veel meer kinderen rondlopen namelijk haha.
 Ben benieuwd of ik er überhaupt een verstaanbaar woord uitkrijg want voorlopig kan ik alleen maar janken 
 Mijn vader zegt altijd: als er één plek is waar het niet erg is om vol te schieten tijdens een toespraak, is het een uitvaart. Iedereen in de zaal heeft er hoe dan ook begrip voor en het laat alleen maar zien dat je heel erg veel van hem houdt. Sterkte vandaag!
