Het is wel een feit dat het een verantwoordelijkheid is, zowel op korte als lange termijn. Je zal sowieso rekening moeten houden met hen in de toekomst. Het is goed dat je daarover nadenkt!
Ik ben zelf nog maar 24 en heb nu een katje van 12 een jaar geleden geadopteerd. In het beste geval wordt ze nog 20. Ik denk soms ook wel van jeetje ik zal niet echt meer op lange reizen kunnen gaan en hopelijk lukt dat met m’n toekomstige kinderen. Qua partner is dat bij mij snel beslist hoor, als hij er niet voor open staat of een ernstige allergie heeft, is het direct no go. Ik kom altijd gepaard met een kat haha.
Maar, ik heb niet echt behoefte aan lange reizen en natuurlijk zullen er wel nog struggles komen ivm werk/wonen/dergelijke maar als je zo’n beest hebt, dan maak je keuzes voor haar/zijn welzijn. Uit liefde doe je dat automatisch.
Ik heb haar nu een jaar en we zijn onafscheidelijk. Ze is een van de beste dingen die me is overkomen en draagt 110% bij aan mijn levensgeluk. Dus, ondanks alles dat erbij komt kijken, kan ik je zeggen dat je er geen spijt van gaat hebben. Het is ongelofelijk wat een beestje (en in jouw geval beestjes) met je kan doen. Als je het niet doet, zal het dan niet blijven knagen hoe het zou zijn mét een dier?
Maar goed, niet mijn keuze natuurlijk en ik vind het echt goed dat je er nog eens over nadenkt, dat is belangrijk. Ik kan je alleen vertellen dat eventuele moeilijkheden vaak op te lossen zijn en het volledig waard zijn!
Werd zelfs nog voorgesteld dat ze ook iets aan huis konden komen brengen, vet lief (maar m’n moeder is nogal kritisch op haar bloemen dus die kiest veel liever zelf lol)