Hier zat ik toevallig gister nog over na te denken ja! Waar het nou aan zou liggen dat de één zo vaak iemand tegenkomt die hij/zij aantrekkelijk vindt en de ander vrijwel nooit. Ik vind zelden iemand aantrekkelijk en zeker niet voor langere tijd. Wel vaker dat ik iemand dan wel interessant vind, maar zodra ik diegene beter leer kennen denk ik altijd: nou neh toch maar niet. En dan gaat mijn interesse ook echt van 100 naar 0 en dat is niet meer omkeerbaar.
Vraag me soms wel eens af of ik een bepaald stofje te weinig heb ofzo. En of dat dan het verschil zou verklaren tussen mensen (vast niet anders was het wel bekend denk ik). Of misschien zijn sommige mensen beter in wat @Totoro zegt. Dat ze de lage standaard wel prima vinden en er verder niet over nadenken. Als ik in een matige relatie zit, ga ik zo lang twijfelen en alles overdenken in mijn hoofd en dat stopt pas als ik het uitmaak.