Ik heb twee weken vrij, voor het eerst in 5 maanden en wat waren het een fucking heftige 5 maanden qua werk. 
Ben zo blij en hoop echt dat het lukt om goed af te schakelen nu. 
Was echt een race tegen de klok deze week om alles af te krijgen voor vandaag 18.00 uur. 
Nu even laten bezinken dat ik echt even niks hoef! Zal er zo maar een borrel op nemen.
Sorry dagboek-post. 
En allemaal emoticons, weet ook niet wat me mankeert. 
Ben in een soort boomer getransformeerd ofzo.
Ik heb een stage gevonden vandaag en ik probeer heel blij te zijn maar ik ben zo verdrietig dat ik het niet met mama kan delen. Ik voelde me al een beetje off maar wist niet hoe het kwam. Want ik zou natuurlijk blij moeten zijn. En ik doe mijn best hoor, maar het hit even hard. Ik ga maar lekker mn bed in en die make-up talentenjacht kijken.
Waarom laat ik me altijd klantenkaarten aansmeren van winkels. Nu zit ik weer met een klantenkaart van de Etos, daar kom ik ook 3 keer per jaar 
Duimen is helemaal niet goed voor kinderen hun tanden en ik weet dat ouders hun kinderen dat zsm willen afleren maar ik vind het altijd zo schattig als kleine kindjes duimen. Een soort aankondiging van de rust die gaat volgen omdat ze met duim in de mond bijna nooit schreeuwen en hoogstwaarschijnlijk elk moment in slaap gevallen…
Me: wel leuk om dit keer een cadeautje echt een verrassing te laten zijn, zodat vriend niks verwacht.
Also me: vertelt een uur na aankoop “ik heb iets heel leuks gekocht!”
@Max ik heb het dus meteen gekocht! Echt weinig in verdiept haha maar Tweakers en alles staat vol positieve ervaringen. Ik heb geen idee of mijn vriend een tweede console heeft, ik hoop het 
Het is de eerste cyclus dat ik hoop op zwanger zijn maar ben zo bang voor negatief dat ik alle remmen los gooi. Het maakt me zo verdrietig.
Je FB werk persona neemt je privé over 
Lekker 
hopen op een lekker zuidelijk zonnetje
Ik heb weer zin in die kokosspekken met schaafsel erop maar ik heb ze niet in huis. Huilen! Ik ga ze maar snel weer bestellen 
Hahaha ja ik ben nu posts aan het inplannen, be prepared voor een nieuwe shitload aan emoticons. 
Daar is dat 0900 nummer juist voor denk ik, dat café heeft alleen last van de rommel die ze achterlaten maar jij zit nu met de overlast dus ik zou gewoon bellen.
Of een emmer kokend water uit het raam gooien, dan gaan ze ook wel weg.
Ja dat kan je zeker bellen, dan komt de wijkagent gewoon even kijken tijdens zijn ronde
Wat een intens schattig konijntje 
Beetje gek dat me dit opvalt misschien maar wat is dat rozige achter hem (aan de linkerkant, waar het gaas even ophoudt bij de bolling van z’n ruggetje zegmaar)?
Ik weet niet goed waar ik dit anders kan plaatsen, daarom maar hier. Ik besef dat ik heel slecht kan inschatten wanneer ik medische hulp nodig heb. Ik denk snel dat ik me aanstel en ben geneigd niet te bellen als ik denk dat ze niks kunnen/als de klacht eenmalig of vaag is/ als het al minder begint te worden. Hebben meer mensen dit?
Het medische vragen topic denk ik?
Anyway, jij hebt en hoeft bepaalde kennis ook niet te hebben. Echt, als je je zorgen maakt en je hebt het even aangekeken, gewoon bellen. De assistenten zijn erop getraind de belangrijke dingen eruit te halen. Ze zijn gewend aan mensen die zich zorgen maken om dingen die achteraf die niets blijken te zijn, ze kunnen bijvoorbeeld vertellen wat alarmsymptomen zijn waarmee je opnieuw contact moet opnemen.
Dat is niet helemaal wat ik bedoel. Ik twijfel niet over kennis. Ik denk vaak dat ik me aanstel/ de klacht niet genoeg is om te bellen. Dus meer uit een voor mezelf zorgen en gebrek eraan. Ik heb geleerd vanuit m’n jeugd niet aan te stellen en door te gaan. Ik merk dat dat zo zit in gebakken dat ik geneigd ben geen medische hulp te vragen.
Oh zo. Ja, herkenbaar. Ik bleef pas ziek thuis als ik gebraakt had of koorts had (en dat moest dan rectaal gemeten zijn). Niet piepen. Merk dat ik die mentaliteit wel meegenomen heb en daar niet beter van geworden ben.
Ik ben dus zo iemand die na braken nog komt werken. In het moment denk ik ah, zo erg is het niet. Komt niet eens op om een dokter te bellen. Achteraf denk ik dan soms mss had ik moeten bellen maar het is over, dus bel weer niet. Wanneer weten andere mensen dat het tijd is om hulp in de schakelen?
Ik ben ook zo ‘opgevoed’ maar sinds een paar jaar spreek ik met mijzelf af als ik op x dag nog last heb dan bel ik met de dokter. Meestal 3 dagen na het begin van de klachten. Al ligt het er aan wat het is natuurlijk.
