Hij is er idd wel meerdere keren door mijn moeder op gewezen dat hoe hij zich gedraagt niet normaal is, maar hij realiseert zich dat niet. Zijn gedrag blijft even respectloos naar haar toe en dat wordt juist alleen maar erger.
Ik hoop ook dat dat lukt, maar mijn moeder heeft gewoon geen gezag over hem en ik eigenlijk ook niet. Hij verwacht waarschijnlijk dat dit weer de zoveelste waarschuwing is die hij aan zijn laars kan lappen, maar ik vind dat mijn moeder nu echt door moet pakken want het wordt op deze manier zelfs een onveilige situatie voor haar (zonder verder in al teveel details te treden, maar zo onhoudbaar is het inmiddels). Maar hoe kan je iemand weg krijgen die dat zelf totaal niet accepteert?
Ik denk echt dat als hij op zichzelf gaat hij eindelijk eens leert hoe het is om met de verantwoordelijkheden in het echte leven om te gaan, daar wordt hij ook volwassen van en op die manier ziet hij dan hopelijk ook eens in wat mijn moeder allemaal wel niet voor hem doet.
Sorry de frustraties richting hem zitten bij mij zoals te merken is ook best hoog 
maar het voelt fijn dit wel even te kunnen ventileren. Misschien verwijder ik dit later nog wel ivm herkenbaarheid
Ik moest twee keer bellen, maar uiteindelijk kwamen ze na een uur al! Maar de ambulance is hier ook om de hoek, misschien scheelt dat.
gelukkig geen doorzichtig onderbroekie aangedaan.
Hoef nu alleen een tijdje geen bloemkool meer.