Ah zo lief al jullie reacties! En heel helpend ook
ik ga de tips ook even opslaan en denk mezelf maar forceren om iets daarvan te gaan doen. Ik tag jullie even zo, (weet nooit echt wat hierin de etiquette is haha?).
wil niet het hele topic overnemen
@monkeyslut de oorsprong zit hem eigenlijk in een gebroken hart dat langzaam (naar mijn zin ook te langzaam) heelt. Het samenwonen en nu dus alleen is daardoor dan op momenten heel confronterend/pijnlijk waardoor alles nog meer naar boven komt. Is ook iets waar ik aan werk (met psycholoog) maar het heeft dus wel een duidelijke oorzaak zeg maar.
@marquez ja het is vooral omdat ik dan dus denk een fijn weekend in te gaan en het dan even tegenvalt, sta mezelf ook wel toe om te balen maar het is heel confronterend dat er dan een heleboel onverwerkte emoties meteen naar boven komen en merken dat het me zoveel moeite kost om dat dan onder controle te krijgen?
Ik kan normaal ook wel heel erg genieten van kleine dingen, even een stukje wandelen met een koffietje of lekker rond snuffelen in wat winkels, maar wel vooral als ik me goed voel eigenlijk haha. Ga zo toch maar even naar buiten om die dingen te gaan doen! Lief ook dat je zo mee denkt qua vrijwilligerswerk etc, maar ik heb het eigenlijk best wel druk haha. En ik heb ook best veel vrienden eigenlijk, dus wat dat betreft voel ik me niet eenzaam, het is nu een beetje een opeenstapeling van moeite hebben met alleen wonen, nog verdrietig zijn en dan de bummer van allerlei plannen die niet doorgaan waardoor je dan beseft dat je uiteindelijk altijd wel op jezelf aangewezen bent ofzo?
oja EN ik ben ongesteld :â) dat kwartje valt nu ff hahaha