Ah dankjewel voor het delen! Ga ook mailen vandaag
Indien de klacht in behandeling wordt genomen, worden uw persoonsgegevens tevens doorgestuurd naar de betreffende adverteerder.
Dit vind ik dan wel weer jammer, want ik heb weinig vertrouwen in de integriteit van de lui achter die anti-abortuslobby. Straks heb je zo’n parade voor je deur staan
Ik word tussen 11 en 12 gebeld voor een sollicitatie en heb echt t gevoel dat ik niks kan doen tot die tijd. En ga er van uit dat t niks wordt en weet niet of ik t uberhaupt wil. Maar wil gewoon weg van mn nu werk. Maar t liefst zou ik mn eigen dingen verkopen maar die droom moet ik dan helemaal laten varen.
Gewoon het adres invullen van een plaatselijke kerk
Serieus? Dat lijkt me toch echt niet de bedoeling. Klinkt als intimidatie. Daar zou ik zelf zo nog een klacht overheen gooien. Op zondagavond ook echt.
Als er bij je Hello Fresh ook een zak met truffelchips zat:
EET HET NIET
Ik heb nu de day after echt zooo’n ranzige smaak in mijn mond…
Mijn vriend praat Limburgs met zijn zus en het is zo lelijk (sorry Limburgers het is niet persoonlijk)
Ik heb een lange tijd niet echt gesport (of überhaupt bewogen), maar ik heb zaterdag 20.000 stappen gezet en nu heb ik nog steeds mega spierpijn. Spierpijn van het wandelen omg 🥲
Na 2 weken ziek zijn vandaag weer begonnen met werken maar merk dat ik nog niet al mijn energie terug heb.
Ik heb de afgelopen maand zo’n €2.000,- uitgegeven aan een aantal ‘leuke’ dingen doen, maar echt leuk bleek het meeste niet te zijn. Kutzooi.
Ik had zaterdag, zondag en vandaag plannen gemaakt met mensen. En echt allemaal hebben ze op de dag zelf gecanceld of niets meer laten weten, kan gebeuren natuurlijk en ik begrijp ook wel dat dingen soms anders lopen. Maar ik voel me er super rot door, echt wel buitenproportioneel rot denk ik ook. Ik woon alleen en dat vind ik heel moeilijk, is echt eigenlijk wel een dagelijkse strijd, ik voel me best wel snel eenzaam en bepaald verdriet/pijn komt dan heel snel naar boven. Afleiding werkt goed voor me en alleen zitten of gebrek aan sociaal contact laten me heel hard terug een diep dal in vallen.
Lang verhaal kort, ik heb een kut weekend omdat ik me eenzaam voel en heb nu nog een hele vrije middag + avond voor me en weet niet wat ik met mezelf aan moet. Heeft iemand tips voor een activiteit of dag invulling waardoor ik me wat minder eenzaam voel?
Het is nu bijna 2 maanden geleden dat mijn relatie onverwachts is uitgegaan en ik kom er maar niet overheen. Ik kan het niet loslaten. Ik kan het niet accepteren. Ik slaap en eet amper. Het doet gewoon nog steeds zoveel pijn. Vooral ook het feit dat hij al na een week samen was met diegene waarover ik me geen zorgen moest maken. Heb een afspraak staan met de praktijkondersteuner maar dat is pas over 3 weken. Pfff gaat dit gevoel ooit over?
Dat is zo kut als je ergens vanuit gaat en het loopt spaak. Heel erg balen! Jezelf toestaan dat je baalt helpt vaak al. Alleen wonen kan ook gewoon heel rot zijn.
En misschien iets van puzzelen, wandelen met muziek aan, ergens koffie drinken, kaartje sturen naar iemand, film kijken. Kan je misschien nog met iemand bellen? Een stukje met de trein reizen oid kan ook leuk zijn. Toerist in eigen woonplaats. Naar de bibliotheek. Sauna? Of ergens een massage boeken.
He wat rot zeg! Ook heel stom als mensen opeens last minute afzeggen. Het is sowieso niet gek als je je (soms) eenzaam voelt, ik denk dat iedereen dat weleens of in zekere mate heeft! Wat bij mij werkt is om iets te gaan doen waar ik zelf blij van word en leuk is om in m’n eentje te doen, bijv een hobby uitvoeren, een sportklasje gaan volgen, winkelen… en vooral ook te beseffen: iedereen heeft dit weleens, je bent niet de enige die hier last van heeft en je bent ook geen sukkel zonder vrienden of wat dan ook.
Wat misschien ook nog een idee is, is om je aan te melden voor een buddyprogramma? Ze hebben in de grotere steden vaak wel programma’s om bijv een buddy te worden met een vluchteling/statushouder, of voor oude mensen, of voorleesbuddy voor kinderen… misschien dat het je minder eenzaam maakt als je zelf ook merkt dat je anderen kan helpen met iets!
Voor vandaag/vanavond: heb je een hobby die je graag doet? Misschien dat je daar wat tijd aan kan besteden. Of vind je koken leuk? Dan zou je misschien lekker uitgebreid kunnen gaan koken/experimenteren. Of een filmavondje voorbereiden met snacks en een leuke film?
Heb je een vangnet, mensen bij wie je terecht kan? Ik denk dat je nu alle steun wel kunt gebruiken namelijk, alleen soms willen we daar niet altijd zo snel gebruik van maken/ of mensen tot last zijn.
Ah zo lief al jullie reacties! En heel helpend ook ik ga de tips ook even opslaan en denk mezelf maar forceren om iets daarvan te gaan doen. Ik tag jullie even zo, (weet nooit echt wat hierin de etiquette is haha?).
wil niet het hele topic overnemen
@monkeyslut de oorsprong zit hem eigenlijk in een gebroken hart dat langzaam (naar mijn zin ook te langzaam) heelt. Het samenwonen en nu dus alleen is daardoor dan op momenten heel confronterend/pijnlijk waardoor alles nog meer naar boven komt. Is ook iets waar ik aan werk (met psycholoog) maar het heeft dus wel een duidelijke oorzaak zeg maar.
@marquez ja het is vooral omdat ik dan dus denk een fijn weekend in te gaan en het dan even tegenvalt, sta mezelf ook wel toe om te balen maar het is heel confronterend dat er dan een heleboel onverwerkte emoties meteen naar boven komen en merken dat het me zoveel moeite kost om dat dan onder controle te krijgen?
Ik kan normaal ook wel heel erg genieten van kleine dingen, even een stukje wandelen met een koffietje of lekker rond snuffelen in wat winkels, maar wel vooral als ik me goed voel eigenlijk haha. Ga zo toch maar even naar buiten om die dingen te gaan doen! Lief ook dat je zo mee denkt qua vrijwilligerswerk etc, maar ik heb het eigenlijk best wel druk haha. En ik heb ook best veel vrienden eigenlijk, dus wat dat betreft voel ik me niet eenzaam, het is nu een beetje een opeenstapeling van moeite hebben met alleen wonen, nog verdrietig zijn en dan de bummer van allerlei plannen die niet doorgaan waardoor je dan beseft dat je uiteindelijk altijd wel op jezelf aangewezen bent ofzo?
oja EN ik ben ongesteld :’) dat kwartje valt nu ff hahaha
Dat lijkt me wel iets voor jou. Lekker in de buitenlucht met dieren! Ik hoop dat je het daar fijn gaat hebben en dat het jullie wat rust bied
Hoewel het qua zelfstandigheid als een stap terug voelt, als je je er mentaal beter door gaat voelen is het anderzijds ook weer een stap vooruit toch! Hoop dat het je gaat bevallen daar.
Had net een videogesprek met een keuringsarts en het was echt zo’n kut gesprek. En hoe langer ik erover denk hoe pissiger ik word op die man. Ik vond zijn manier van benaderen echt verre van oké, heb zelfs uitgesproken dat ik me onder druk gezet voelde (oké en toen moest ik huilen), en vraag me echt af of hij nu een voldaan gevoel heeft over hoe hij dit heeft aangepakt want iets met m’n opmerking heeft ‘ie iig niet gedaan
Ah dat klinkt wel heel fijn, buiten, en in de rust. Mag je hond doordeweeks ook mee?