Ik ben ziek en mijn vriend is de hele dag naar een festival. Aan de ene kant heel chill want nu kan ik lekker in m’n eentje zielig zijn maar tegen wie moet ik nu klagen?
4 likes
iel ik was net langere tijd in een ruimte met arnon grunberg, moet ik nu langs de ggd?
23 likes
Ik wilde vanmiddag een boek kopen maar er stond een recensie van Arnon op de achterkant, dus toen heb ik hem weer teruggelegd
4 likes
Kak was even vergeten dat ik nu mn koptelefoon niet fatsoenlijk op kan doen met mn nieuwe piercing…
Zit er nu bij als een vage dj.
7 likes
Het is zo mooi buiten. De natuur komt helemaal tot leven. 
24 likes
Ja maar die wind!!! Toch niet normaal dit!
5 likes
Zelfs met de wind! Zijn er ook mensen gaan zijlen/windsurfen vandaag? 
Mijn broer is erg van zijn dochter laten opgroeien, waarbij ze alles mag proberen en waarin ze zelfstandig het leven mag onderzoeken. Maar in de speeltuin met helicoptermoeders is het op een gegeven moment zo ongemakkelijk, want het verschil is dan zo groot. Als ik oppas ben ik veel voorzichtiger met haar en ik vind mijn broer ook wel erg laks.
1 like
Gezellig wel. Beetje POV mensen die door een maisveld wandelen 
3 likes
Wat zijn dit
4 likes
Ohhhh ik zag uit verveling op Tinder en zei tegen iemand ik verveel me en nu wil hij een spontane date, ja nee ja nee ja nee!
8 likes
Lekker gaan yolo.
9 likes
Gvd hooikoorts is echt een fucking bitch vandaag.
12 likes
Ik weet al een tijdje dat ik ga verhuizen, dus ik was al een beetje aan het opruimen enz., maar het bleef gevoelsmatig ver in de toekomst liggen. Nu is het bijna zover, en pff wat een werk zeg. De echte verhuisweek moet nog komen. Vind het nu al zo spannend en hectisch allemaal.
8 likes
Ja doen!
3 likes
Klopt ja! Ik heb het wel op Instagram een keer gedeeld maar hier op het forum nog niet eigenlijk (vooral omdat ik geen toegang heb tot members-only momenteel).
Zal het even in een spoiler zetten voor de mensen die het niet hoeven te weten
Samenvatting
Maar ik ben heel plotseling vertrokken uit Israël omdat ik bij m’n (ex)vriend weg wilde. Het ging eigenlijk 2 weken nadat ik erheen ging in 2020 al niet zo goed maar ik had gewoon altijd de hoop dat het zou veranderen. Helaas is het erger en erger geworden en was ik een soort gevangene die compleet afgezonderd leefde van de buitenwereld. Mocht verder ook geen contacten hebben en mijn telefoon en apps werden 24/7 gecontroleerd.
Toen heb ik het een paar maanden geleden eigenlijk al uitgemaakt maar toch bleef ik, ook al was de relatie voorbij. Ik was te bang dat ik spijt zou krijgen en m’n visum zou stoppen dus ik bleef maar gewoon. Maar toen werd z’n gedrag natuurlijk nog erger. De druppel was dat hij ontzettend kwaad was dat de voordeur op slot was (hij had gewoon een sleutel) en hij dreigde om een nieuw slot in de deur te zetten en mij geen sleutel te geven. De dag erna heeft hij mij expres buiten gesloten en vervolgens een stoel naar me toegegooid en mijn werk-laptop afgepakt dus toen heb ik een soort noodplan in gang gezet en heb ik stiekem m’n vlucht geboekt, een PCR test gedaan etc en toen hij aan het werk was heb ik m’n belangrijkste spullen in één koffer gedaan en ben ik met de taxi naar de luchthaven gegaan. Beste beslissing die ik ooit in m’n leven heb genomen.
Ik voel me er soms wel schuldig over dat ik het zo heb gedaan maar ik was te bang en hij dreigde ook vaak dat hij me iets zou aandoen als ik zou weggaan dus ik zag geen andere uitweg. Nu weer vanaf 0 beginnen met veel hulp van lieve vrienden en familie (die nooit iets hebben geweten want ik heb hier nooit iets over verteld helaas) en een psycholoog maar ik voel me ZO gelukkig nu al en voor het eerst in 7 jaar voel ik me vrij.
Ik moet weer leren hoe ik alles ‘normaal’ moet doen, want ik heb bepaalde dingen zoals boodschappen inladen, koken, wassen etc nooit mogen doen óf met heel veel kritiek dus ik voel me ontzettend onzeker als ik boodschappen doe of moet koken. Maar ik gok dat dat in de toekomst snel zal slijten. Ook heb ik eetproblemen omdat ik mezelf iedere dag moest wegen en kritiek kreeg als ik iets at. Dus dat probeer ik nu ook los te laten. Maar ik kom er wel. Ik ben al helemaal over hem heen en heb hem nog geen seconde gemist, maar ik heb wel moeite met het feit dat ik Israël waarschijnlijk nooit meer kan bezoeken, dat vind ik wel erg jammer. Ik voelde me daar zó thuis maar ja. M’n eigen leven en (mentale) gezondheid is belangrijker natuurlijk.
Dus dat was het eigenlijk wel 
Sorry voor het lange en onsamenhangende verhaal hoor, ik heb gewoon even alles getypt wat in me opkwam!
116 likes
Heftig he! Ik onderschat het elke keer. Ik heb de hele dag meubels in elkaar gezet in m’n nieuwe huis en nu moet ik nog inpakken want ik ga morgen maar het wil gewoon niet. Ik ben MOE. Gelukkig hoef ik morgen niet helemaal 100% over te zijn, dat scheelt
(Jij hebt niks aan dit verhaal sorry)
6 likes
Wat een heftige tijd moet je gehad hebben zeg. Echt heel knap dat je er zo goed mee aan het werk bent gegaan om dit allemaal te verwerken! Welkom terug. 
5 likes