Ik ben zelf geen eerstegeneratie-student, dus ik neem ook liever niet het woord voor mensen die dat wel zijn. Naast wat @merel al uitlegt geeft deze blogpost denk ik wel een goed beeld:
8 likes
Heel herkenbaar inderdaad. Mijn ouders wisten bijvoorbeeld ook niet wat een PhD is, dus dan zie je dat zelf ook veel minder snel als een eventuele optie. Ik heb eerst hbo gedaan en daarna nog een master. Voor mijn gevoel zijn mijn ouders na het behalen van mân hbo een beetje âuitgechecktâ met betrekking tot mijn studieloopbaan, het werd toen een ver van hun bed show.
Misschien heeft het ook met de persoonlijkheid van mân ouders te maken hoor, maar als ik een moeilijke periode had tijdens mân master kreeg ik ook heel vaak de reactie âje kunt ook stoppenâ of âje hebt al een diploma dus je hoeft niet meer te studerenâ. Terwijl stoppen voor mij helemaal geen optie was en ik gewoon even wou klagen/spuien. Ik heb sterk het vermoeden dat ouders die zelf gestudeerd hebben daar anders instaan.
Verder zijn mân ouders heel betrokken en nu ik werk hebben ze juist weer veel interesse in wat ik doe, mân collegaâs, etc. Het had denk ik echt met de onbekende setting âUniversiteitâ te maken, dat ze minder interesse toonden destijds.
Heel verhaal maar ik denk dat je een flinke achterstand hebt als eerstegeneratie-student. Of misschien beter gezegd: je hebt een voorsprong als je ouders gestudeerd hebben. Want wij eerstegeneratie-studenten komen er ook wel 
. Maar zeker goed dat hier steeds meer aandacht voor is!
14 likes
Er stond net een kerel aan de deur met het verhaal dat hij van de projectontwikkelaar is en dat hij een hele delegatie aan directie heeft meegenomen. En ik dacht ja joh goed verhaal, want zag al meer belangrijke mannen in pak ronddwarrelen. Maar hij vroeg dus of de directie straks even op mijn balkon naar mijn uitzicht mag kijken en heb ja gezegd. Maar nu denk ik ja hallo dadelijk zijn het gekke enge mannen die me komen overvallen ofzo??? Dus als jullie vanavond niks meer van me horen zit ik waarschijnlijk vastgebonden en geblinddoekt in een kast ofzo
12 likes
Nee hoor dat doen belangrijke mannen in pak niet. Die doen andere, belangrijke dingen.
3 likes
Kan me je gedachte best goed voorstellen, zoiets zou mij ook overkomen denk ik, overrompeld zijn en dan ja zeggen, en naderhand pas nadenken. Je mag je toestemming ook gewoon weer intrekken als je je er toch niet prettig bij voelt he? Gewoon zeggen dat je je later bedacht dat je het niet fijn vindt om onbekenden in je huis te hebben en er toch liever vanaf ziet, en dat er wellicht buren zijn die het wel oke vinden.
5 likes
Klagen op facebook helpt 
1 like
Ik wist nauwelijks wat men deed op een universiteit en toen ik gezondheidsproblemen had, werd het eigenlijk ook ontmoedigd om ĂŒberhaupt te gaan studeren. Uiteindelijk ben ik via de hbo-propedeuse route op de universiteit beland en toen mijn siblings gingen studeren, werd voor mij pas echt duidelijk dat ik mijzelf behoorlijk heb moeten bijspijkeren om succesvol te zijn. En nu ik zelf in het onderwijs werk, ben ik eigenlijk altijd wel extra gemotiveerd om jongeren met handicap en/of een soortgelijke achtergrond de juiste richting op te sturen omdat hier de toekomst / het studiesucces niet van hoort af te hangen.
En wat je ook achteraf nog wel eens leest is dat de kloof tussen eerstegeneratiestudenten en hun ouders groter wordt naarmate ze een studie hebben doorlopen en dat dit ook wel gevolgen soms heeft voor de relatie op langere leeftijd.
2 likes
@Gaston Ik vond dit artikel ook heel treffend over eerstegeneratiestudenten: In de buitenbaan â De Groene Amsterdammer
Daar komt ook een zogeheten âloyaliteitsconflictâ aan bod waar ik zelf vandaag de dag nog steeds mee worstel. Niet alleen het idee hebben dat je bepaalde spelregels niet kent als je op de universiteit aankomt, maar ook het besef dat je je ineens in een heel ander milieu begeeft dan in de eerste 18 jaar van je leven. En dat je verandert. Vooral dit:
âWe kwamen steeds verder van elkaar af te staan. Hun wereld is zo anders geworden dan die van mij.â De spaarzame keren dat hij bij zijn ouders thuis is, stokt het gesprek al snel. âWaar moet je het over hebben, als alle beleefdheden zijn uitgewisseld?â
Ze probeert nog een keer per maand naar ze toe te gaan, al gaat dat niet van harte. âIk merk dat ik niet goed met ze kan praten. Ik heb het idee dat ik dan pretentieus overkom, maar ik wil niet dat ze denken dat ik me slimmer of beter waan. Je moet constant balanceren. Voer dan nog maar eens een goed gesprek.â
14 likes
Oh wow dat vind ik wel heftig zeg!
Ik zat dan op HBO, maar ik herken dit zo goed.
Het begon al op de havo dat mijn moeder met nooit kon helpen met mijn wiskunde/natuurkunde/scheikunde vragen. Natuurlijk niet vanzelfspreken, maar om me heen waren er dan wel ouders die hun kinderen hielpen.
Wat ik vooral merkte is dat mijn moeder me maar weinig kon ondersteunen met de vragen die ik had. Zo was ze ontzettend bang voor schulden en vond het dus vreselijk dat ik een studieschuld aan ging.Scriptie kende ze bijvoorbeeld niet. Daarnaast moest ik heel vaak uitleggen dat je niet naar school hoeft te bellen als je ziek bent en dat als de toetsen in 1 blok zitten van 7,5 ECT je 0 ECT krijgt als je net 1 mondeling niet hebt gehaald en de rest wel. Ook bindend studieadvies en propedeuse kende ze niet. En ik vond het jammer als mijn vrienden dan wel met hun ouders daar over konden praten⊠wat ik trouwens ook ongemakkelijk vond was dat mijn eerste loon gelijk al hoger was dat van mijn moeder of haar vriend, terwijl mijn moeder altijd heeft geleerd, hard gewerkt en zich zelfs een paar keer heeft omgeschoold, maar altijd op MBO niveau.
Daarnaast waren er in het 1e jaar wel bijeenkomsten voor de ouders, maar wij woonde ruim 2 uur rijden verder, dus daar ging ze ook niet heen.
9 likes
Ik heb het bij familie nooit over mijn opleidingen gehad want ze snapten het toch niet (niet mijn conclusie, die van henzelf). Dus ik kreeg tot een paar jaar geleden nog wel eens de vraag: wat deed jij nou eigenlijk ook al weer voor studie? Als ze indruk op iemand moesten maken 
Ik heb me op de meeste plekken wel thuis gevoeld, MBO en HBO. Maar universiteit was echt een andere wereld voor mij. Gelukkig deed ik alleen een master en hoefde ik er niet vaak te zijn.
1 like
Even bellen naar de verhuurder of zij hiermee bekend zijn?
4 likes
Heb gebeld en het klopt gelukkig!
4 likes
Ah ja ik snap je wel hoor! Je bent in eerste instantie gewoon goed van vertrouwen. Daar is niets mis mee, denk ik. Want 9 van de 10 keer zal het goed gaan, dus daar ga je ook van uit.
Ik had zoiets ook ooit; stond op een nieuwe locatie âs avonds toen toen een jongen in zân gewone kleding langskwam. Hij zei dat ie voor de gemeente werkt en op weg terug naar huis was en dat ie zich afvroeg of wij al een nieuw vuilnisbak hadden ofzo. Ik had geen idee, omdat ik nieuw was op die locatie, dus dat zei ik tegen hem en liet hem toen binnen zodat we samen konden kijkenâŠ? Hij is toen gewoon weer weggegaan, maar later dacht ik ook wtf, want we hadden daar ook best dure machines staan en het was al donker in een rustige straat, dus vond het achteraf niet echt slim van me.
2 likes
Ja dat, je wordt er dan een soort van mee overvallen en dan zeg je maar ja en daarna denk je pas na. En ik wil dan ook geen nee zeggen omdat dat onbeleefd voelt ofzo. Dit is ook de hoogste verdieping in dit deel van het gebouw, dus ik dacht ah ja logisch dat je hier uitzicht wil kijken en niet op 1 hoog. Maar hij zei dat in het andere deel (met veel meer verdiepingen) echt helemaal niemand thuis was. En dat vond ik achteraf ook wel een beetje vreemd haha
Maar dat van jou is helemaal vreemd zo in zijn eigen kleding
3 likes
Ik word er echt verdrietig van als ik mensen met gezond lang haar zie op Insta (van die haarfilmpjes waar daar de nadruk op ligt) na een rottig gebeurtenis. En ik volg die mensen niet eens. Nu had ik mijzelf beloofd dat ik extensions mag zodra het wat langer is, maar met de nieuwe prijzen voor gas etc. is dat voorlopig nog even toekomstmuziek. En als ik na corona gewoon al een extra kon werken, was dat ook dichterbij, maar voorlopig stoei ik dagelijks nog met restklachten. 
4 likes
Ohnee ik heb een salontafel daar besteldâŠ.
Eerder wat kleine hebbedingetjes uit de sale en dat ging prima en ook mooi spul! Dus was wel tevreden maar nu ben ik huiverig haha. Sowieso wel voor achteraf betalen gekozen dus geef ze pas iets als ik t in mân handen heb nu
2 likes
Ja pfft ik was denk ik een van die duizend mensen. Vond het boven heel rustig lijken maar het perron 
Sowieso ben ik helemaal klaar met de NS. De staking heb ik geen mening over maar hoe de NS vervolgens (niet) communiceert wel. En dan maar twee treinen per uur laten gaan met kort materiaal. Maargoed, reizigers zijn ook kut. Vooral van die types kort pittig kapsel die hun elleboog gebruiken om als eerste de trein in te kunnen.
Por die elleboog maar in mân zwangere buik ja, dan weet ik wel wie de eerste is aan wie ik ga vragen of ik misschien mag zittten.
4 likes
Verstandig. Als het toevallig een zwarte tulpentafel is zou ik het wel afraden, die is onmogelijk schoon te houden en krast heel snel
4 likes
Ik had een kast nodig met heel precieze afmetingen en zij waren serieus de enige winkel die een kast met die afmetingen had. Dus vol spanning die kast besteld, maar het is (tot mijn verbazing) perfect geleverd. Dus het kan wel goed gaan .
1 like
Nee is een houten tafel! Jammer dat je tulpentafel zo lastig te onderhouden is
1 like