Op mijn werk komt er een klant met wie ik het goed kan vinden. We lachen, grappen en kletsen wel eens als hij in de winkel komt. Nu kwam hij vandaag ook en begon hij over dat hij het jammer vindt dat hij me niet vaak ziet (ik werk niet zoveel meer), maar op een flirterige manier dat ik echt zoiets had van oké dan. Daarna gaf hij me zijn nummer, zei hij dat ik hem moest bellen en dat hij verwachtte dat ik contact met hem opnam voordat hij me weer in de winkel zag en ik was gewoon echt te verbouwereerd om iets terug te zeggen, dus ik nam dat briefje aan en stopte het in mijn broekzak. Ik voelde me ergens ook gewoon een beetje vies? Omdat het niet een leuke jonge gast is ofzo, maar gewoon een man die mijn vader had kunnen zijn. En ik dacht achteraf ook van godverdomme, ben ik eens een keer aardig tegen een vent en dan krijg ik dit fucking gezeik. Ik vind het gewoon jammer en vraag me dan af wat ik verkeerd heb kunnen doen dat hij ineens met zo’n actie komt, terwijl ik WEET dat ik niets verkeerd heb gedaan.
Kut mannen. Ik haat dit echt en kijk nu echt op tegen de volgende keer dat hij er is. Moet ik iemand gaan afwijzen waarvan ik niet eens het idee heb dat ik hem verkeerde signalen heb gestuurd. Klotezooi. Sorry voor het lange verhaal, maar ik ziet hier echt mee ugh
