Ik heb dit jaar voor het eerst een kerst zonder al te veel drama of ‘ruzie’ tijdens het eten. Verlang wel echt naar een bed maar gelukkig zijn we met een uurtje terug
Beste kerstdag ooit. Alleen ons eigen gezin. Diner bij de Mac. Uren slapen tussendoor. Kinderen blij, man blij en ik uiteraard ook.
Oh en nu logeert de jongste bij mij in bed en voel ik steeds een handje dat checkt of ik er nog wel ben.
Komt mijn scharrel hier nu nog heen? Maaaaybe
Ik word gewoon plaatsvervangend boos op hem. Als hij jou dumpt kan hij mooi een ander huis gaan zoeken, de sukkel.
Eerste kater ooit? Ik ben jaloers!!
Ontbijten met een restje poffertjes van gisteren. Moet kunnen.
Heb in mijn kladblok een heel epistel getypt met redenen waarom hij moet vertrekken. Heb vannacht geen oog dicht gedaan.
Er bestaan gewoon meerdere kerstfilms met de halve cast van one tree hill. Zoveel vragen.
Kan je na het gesprek bij een vriendin terecht? Knuffel
Ga denk ik maar weer naar mijn ouders. Ik ga hem 4 weken de tijd geven om een ander huis te vinden. Mocht hij er echt niet uit willen, dan vertrek ik ook niet en slaap ik daar vanavond ook (lekker opstandig). Heb net een ‘brief’ geschreven die ik ga voorlezen.
Samenvatting
Lieve aap, Dit huis is voor mij hetgeen dat mij houvast geeft en bij dit proces helpt. Enige kleine stukje basis wat ik nog heb, kan ik hier kracht uitputten. Ik heb nu een basis nodig. Ik kan het niet aan om nog meer in een gat te te vallen dan ik momenteel zit. Ik heb in iedere lichaamscel pijn. Je weet dat ik ook meer moeite heb met verplaatsen/een plek achter laten. Laat mij hier blijven zitten zodat ik alles steeds meer ooit een plekje kan geven, helaas ooit meer dan mij lief is. Ik ben zo verdrietig, kan alleen maar huilen en overgeven. Alles in mij schreeuwt dat ik bij je wil zijn, alleen doet dat alleen maar meer pijn. Ik wil tegen je aanliggen, knuffelen, aan je ruiken en dat is niet meer en zal nooit meer gebeuren. Iedere herinnering is een messteek in mijn hart erbij. Ik heb mij letterlijk nog nooit zo in mijn leven gevoeld, en ik weet niet hoe ik er mee om moet gaan. Ik wil huilen, schreeuwen, met spullen gooien om vervolgens liefst getroost willen worden door degene waar ik het meeste van hou, door jou. Het moment dat we elkaar nooit meer ga zien, is ondragelijk, het voelt alsof het leven even geen zin meer heeft. Ja, er zal ooit een dag komen dat ik buiten de vogels weer hoor fluiten en geniet van een zonnestraal op mijn gezicht, momenten waar ik nu nog niet aan wil denken. Achter iedere tunnel schijnt blijkbaar een lichtje.
Liefs, poes
@Trenchcoat dikke knuffel voor jou, vind het zo verdrietig. Hopelijk ziet hij in hoeveel het huis voor jou betekent en kunnen jullie dit gewoon regelen zonder gedoe. Heel veel sterkte
Wat een ontzettend verdrietig en lieve brief. Waar ik pissig zou worden want hij wil weg! Zoek het dan maar uit.
Sterkte, en blijf sterk
Ik weet dat men het hier vaak niet waardeert als ik relatieadvies geef, maar kan het niet laten: weet je zeker dat je deze brief nu wilt voorlezen? Het is heel emotioneel en gericht aan iemand die misschien helemaal niet openstaat voor die emotie. Als je je daarop hebt ingesteld is dat prima, maar ik kan mij ook goed voorstellen dat het heel pijnlijk/kwetsend is als hij die emotie straks niet beantwoord
Praktische tip: ik las dat je ergens terecht kunt tussendoor. Ik weet niet of jullie afspraken hebben/in welke rechtsvorm je samen bent/wie hoofdhuurder is/of jullie eigenaren zijn van jullie huis, maar bel voor je dat soort dingen doet ook even met de juridische telefoon als je er onderling niet uit komt. Het kan soms uitmaken wie het huis als eerste verlaat.
@Trenchcoat vind het zo ontzettend naar voor je, echt heel verdrietig en pijnlijk allemaal. Hoop heel erg voor je dat hij inziet dat hij degene is die nieuwe woonruimte moet gaan zoeken! Veel sterkte en ook veel succes vandaag
No worries, mag je zeker zeggen. Alles in mij zegt dat ik dit moet voorlezen, ik moet het kwijt voor mezelf. Zijn keuze staat vast en gaat hij ook niet meer terugdraaien. Ik moet voor mezelf bepaalde stappen volgen waardoor ik het enigszins een plekje kan geven. In the end kom ik voor een doel en dat is het huis.
En uiteraard thanks voor de tip!
Snap ik, goed dat je je daarvan bewust bent en sterkte komende tijd. Vind het echt een dickmove van hem om het zo plotseling met zo’n reden uit te maken.
Maar echt. Ben nog steeds niet wijzer.
Samenvatting
Gister appte hij dat het mega veel pijn doet om mij zo uit zijn leven te scheuren want ik ben nog steeds de belangrijkste persoon erin. Maar dat hij mij en zichzelf het niet kan geven voor altijd, dat voelt hij ook.
Dus ik vroeg ook van ‘hoe kan je dat nu al weten. Je weet nooit van tevoren of iets oneindigs is’. En toen kreeg ik terug dat het een gevoel is. Daar moet ik het mee doen.
Die vent vindt zichzelf nu heel zielig
Wat heb je dit knap omschreven. Doe wat voor jou goed voelt, dan is altijd oké.
Waar kijk je deze?? Is van netflix afgehaald