Nou deze meid was weer bijna flauwgevallen, dus ik doe niks meer. Als iemand mijn vaatwasmachine wilt inpakken, graag en dankje
Hoe hard knijp jij…
Ja en nee, als je hetzelfde werk uitvoert + soortgelijke ervaring hebt en het écht ver uit elkaar ligt (dus niet 200eu bruto). Dan vind ik dat wel een geldig argument eigenlijk, maar niet als enkel argument uiteraard.
Hahaha nee dat is het hoop ik niet aanraken kan al heel gevoelig zijn. Beha’s zijn ook de hel, maar ik probeer er nog steeds 1 te vinden die geen pijn doet.
Overigens is er al een echo gemaakt obv deze pijnklachten maar wordt op de resthoop mastopathie gegooid en daar kun je precies niets mee
Tja zo is het maar weer duidelijk dat het enige echt van de vrouw het aanrecht is
Ja? Ik had het daar nooit aan gelinkt
O ik had het al verwijderd want misschien was het wel kwetsend voor je. Maar als autist zijnde kun je overgevoelig zijn voor bepaalde prikkels (ik ben ook superbewust van al mijn pijntjes). Dus het kan
En beha’s zijn bekend als de hel
Ik vind autist geen scheldwoord hoor. Het is nou eenmaal zo, ik heb er ook niet voor gekozen haha. Dus no worries.
Maar thanks voor het inzicht! Nu kan ik het wat beter plaatsen!
Nou meer kwetsend als in ik versimpel jouw probleem. Want autist dus overgevoelig voor prikkels. Terwijl het kan wat lichamelijks zijn, dat kan ik vanaf een computerscherm niet zeggen (en ik ben geen dokter of psycholoog)
Aah wat rot. Ik gun jou ook goeie stressballen. Nja je kan ook altijd in je eigen billen knijpen doe ik ook vaak.
Ik heb vandaag extreem last van de wet van Murphy, durf bijna niks meer te doen voordat ik mezelf per ongeluk nog meer lichamelijk of psychisch leed aandoe. Ook zo’n mega stomme fout gemaakt op werk argh. Wat is dit voor dag
Soms voel ik me echt buitengesloten bij mn ouders en broertje, vooral sinds mn broertje in het familiebedrijf werkt. Ik krijg steeds dingen niet mee en dan blijkt dat ze vergeten zijn het ook aan mij te vertellen. En afgelopen maandag was ik bij mn ouders en toen hebben ze een uur over mn broertje gepraat en niet eens gevraagd hoe het met mij is. En dan nodig ik ze bij mij thuis uit en dan hebben ze geen tijd want ze moeten iets doen voor mn broertje. Manmanman
Soms vraag ik me af waarom ik nog in een apotheek werk , wat een gezeik vandaag weer.
Ik heb bijna al mijn deadlines weggewerkt en kan vrijdagavond eindelijk netflixen ipv me hier druk over maken. Geen enkel weekend tot nu toe aan toegekomen door alle drukte.
Geen gemeenschappelijke kennissen? Of anders even gluren bij de man waarmee je dacht dat ze samen was.
Een baby is toch juist een uitgelezen mogelijkheid om het contact weer aan te halen. Doe ik wel vaker uit nieuwsgierigheid en meestal krijg je dan vanzelf details.
Hahah ja bij mij ook! “Huh jij bent toch helemaal niet samen met hem? Hoe zit dat dan?”
Excuse me?!