Wat je even kwijt wil #65

De Vierdaagse die voor mijn deur komt, blijf toch iets bijzonders :raised_hands::sparkles:

30 likes

Dat is zo lekker ! Als je ziek bent moet je eten wat je wilt.

3 likes

Het heerst dan wel, ik heb ook last van mijn spijsvertering. Vannacht was ik ook misselijk. Heel erg getwijfeld om naar kantoor te gaan, maar ben toch maar thuis gaan werken. Ik wil geen anderen besmetten oid.

Ik ga dit weekend een weekendje weg, dus ik moet maar beter zijn tegen die tijd.

1 like

Heb m’n kind naar de opvang gebracht en thuis de tuindeur en poort wijd open laten staan. Hoe dan?!

Voel je je al wel iets beter dan gisteren?

3 likes

Het perfecte begin van een semi erotische film :fire::fire:

2 likes

Jawel, lief dat je het vraagt! Mijn temperatuur is nog niet gedaald maar blijft gelukkig onder de 38°C, en ik voel me wel een stukje beter. :relaxed:

3 likes

Ik heb het gevoel dat ik compleet uitgeblust ben. heb een jaar geleden een appartement gekocht en ik kan er nog steeds niet intrekken. Er moesten kleine renovaties gebeuren maar door problemen met de aannemer duurde dit langer, tot op het punt dat mijn woning nu onbewoonbaar is en de aannemer failliet. Gelukkig woon ik in mijn ouderlijk huis en hoef ik dus geen huur te betalen. Wel ben ik al mijn spaargeld kwijt. Mijn hond heeft een immuunziekte en ik ben nog steeds op zoek naar de juiste behandeling op lange termijn en dit duurt ook echt al maanden. Daarnaast is mijn moeder halsoverkop bij me ingetrokken omdat ze niet meer kon samenwonen met diegene bij wie ze dat deed. Dit mondt ondertussen uit in een soort vechtscheiding (hoewel ze geen koppel waren) en ik ben eigenlijk haar enige klankbord. Zij leunt echt tegen een depressie aan en ik weet soms echt niet wat ik kan doen om haar op te beuren en tegelijkertijd zelf staande te blijven. Mijn vader (die me een traumatische jeugd bezorgde) is eind vorig jaar overleden en hoewel ik dacht dat ik het dan kon afsluiten, heb ik precies dat rouwproces nog niet kunnen doormaken, net omdat er zoveel anders speelt. Ik worstel ook al jaren tegen een eetstoornis en deze situatie helpt niet om me op te laden beter te eten. Ik heb het gevoel dat ik bij niemand terecht kan, als ik al iets van mijn échte gevoel deel aan vrienden vinden zij het erg en zeggen dat ze zo met me inzitten dat ze zich er zelf ook slecht door voelen. Dus ben ik nog meer geneigd alles op te kroppen, wat ik al jaren met al mijn problemen doe.

Ik vind het al moeilijk om het hier zo te delen, van een nutteloze dagboekpost gesproken. Maar ik moet het écht even kwijt. :persevere:

35 likes

Wat een verhaal. Snap helemaal dat je op bent :heart:

3 likes

Je kan hier gewoon je ei kwijt hoor! En bij je vrienden vast ook wel tuurlijk is het rot om te horen dat het niet goed gaat mrt je vrienden maar beter dan niks weten en achteraf horen dat het erg slecht gaat.
Maar is het ook niet fijn om hulp te zoeken. Sowieso al met het verwerken van een aantal dingen. En misschien dat je moeder ook voor zichzelf wat hulp kan zoeken zodat ze niet op jou leunt.

6 likes

Jeetje wat veel en heftig allemaal. Heel veel sterkte!

1 like

Wat heftig allemaal voor je :heart::heart:

2 likes

Bedankt. Ik voel me een gigantische aansteller maar anderzijds moest ik het gewoon even kwijt dus ben al wat opgelucht dat het hoge woord er hier uit is. Ik ben al eerder bij psychologen geweest (oa voor mijn eetstoornis, maar ook voor de onderliggende dingen) maar heb altijd het gevoel alsof het niet werkt bij mij ofzo. MIsschien ben ik te koppig… Sowieso denk ik dat het al zou helpen als de situatie wat stabieler is, maar er lijkt echt altijd wel iets bij te komen. Ik probeer echt in elke dag iets positiefs te zien en mijn moeders bui aan me te laten voorbijgaan al is het soms zwaar om iemand anders (meer) op te peppen dan jezelf. En ook om constant je woorden te moeten wikken en wegen. Zij zegt soms dat ze antidepressiva wil leven (heeft ze vroeger ook nog gedaan in lichte vorm) en gaat dit komende week bespreken met de huisarts zei ze. Verdere professionele hulp ziet ze niet zitten.
@Kali Ik heb dus niet echt ergens hulp, het voelt alsof ik zelf veel hulp verleen (ook qua administratieve taken, zij ziet dan echt door het bos de bomen niet dus doe ik dat) maar heb het gevoel dat ik zelf niemand heb waar ik even op kan leunen.

7 likes

fuuuuuck, ik heb met twee verschillende mensen plannen gemaakt voor morgen, combineren wil niet, en beiden ‘kan’ ik niet echt afzeggen (ene weken geleden al gepland, andere al twee keer verzet omdat ik mijn agenda niet op orde had :upside_down_face:)

4 likes

Hee, dit gevoel is erg herkenbaar. Toch raad ik aan (wanneer het goed voelt) om te blijven zoeken naar de juiste psycholoog/vertrouwenspersoon waar je een klik mee hebt. De juiste psycholoog vinden is erg persoonlijk en kan soms lang duren. Logisch, want het zijn mensen die een eigen kijk op bepaalde zaken hebben.
Ik snap dat je er nu misschien geen zin in hebt, maar wanneer je voelt dat je de stap kan zetten denk ik dat het je kan helpen.
De eerste stap is om dit met je huisarts te bespreken. Die kan je misschien al een eind helpen.

Nogmaals: ik snap dat je er geen behoefte aan hebt om nu misschien al te gaan zoeken naar de juiste hulp, maar mocht je in de toekomst er klaar voor zijn dan kan het je helpen.

1 like

Kan je ze na elkaar plannen? Dat je met de ene gaat ontbijten en de ander borrelen ofzo?

1 like

Jij ook bedankt voor je reactie. Je hebt zeker gelijk, ooit zal ik toch ook aan mezelf moeten werken. Vooral mijn zelfbeeld is echt ver onder nul en daar begint alles. Al voelt het alsof er op dit moment geen beginnen aan is, net omdat ik telkens ook probeer om mijn moeders zelfbeeld op te krikken. Ik heb geen fut meer om het bij mezelf te doen en ben altijd strenger naar mezelf dan naar anderen. Maar ik hou het zeker in mijn achterhoofd voor later, als mijn leven weer wat meer kabbelt ipv dat het een woeste zee is. En als ik er financieel wat meer ruimte voor heb, want door die failliete aannemer ben ik heel veel geld kwijt en ik moet alsnog wel renovaties doen natuurlijk.

Edit: En jammer dat dit gevoel herkenbaar is, dat wens je niemand toe. Wat lomp van mij om dat niet te zeggen! :frowning_with_open_mouth:

2 likes

Nee helaas, het is beiden 's avonds, dus ik moet echt een van beiden afzeggen / verplaatsen. He gedver, als ik gewoon mn agenda op orde had

2 likes

Ik zie op tegen mijn vakantie en ben bang dat ik er niet van kan genieten en dat maakt het niet beter. Het is zo ingewikkeld soms in mijn hoofd en wat ik voel.
Ben maar op tijd begonnen met inpakken, maar de berg die ik bedacht had is groot dus dit zorgt nog voor meer chaos

1 like

Ik zit in de bus en er komt controle binnen, een zo’n oud vrouwtje heeft blijkbaar geen kaartje dus ze nemen haar nu mee uit de bus en beboeten haar maar vind dat zo sad :cry: Het openbaar vervoer in Nederland is zo duur, en een auto hebben en rijden ook. Niet iedereen is mobiel genoeg om op de fiets te gaan of om lange afstanden te lopen. Het moet echt een stuk goedkoper worden om met het OV te reizen. Ik zou het echt niet over mijn hart kunnen verkrijgen om zo’n vrouwtje een boete van € 50 of zo te geven, terwijl ik weet dat ze dat kaartje waarschijnlijk niet had gekocht omdat ze daar geen geld voor had.

8 likes