Ik vond net een basisschool opdracht van vroeger, waarin je een verhaal moest schrijven op basis van het thema ‘belofte maakt schuld’. Wajow ik had echt schrijfster moeten worden 
Vooral het einde, echt top.
Voor de liefhebber:
de vegetarische vos
Belofte maakt schuld
Als men iets heeft beloofd, dan heeft men ook de plicht dit vervolgens ook uit te voeren.
De hamster liep door het veld en kwam een raar gat tegen.
‘Hallo, wat is dit?’ riep de hamster, die zo’n ding nog nooit eerder had gezien.
De hamster deinsde achteruit, want er kwam een snuit uit dat ding.
Het konijn wipte uit het hol en zag de hamster.
‘Wie ben jij?’ vroeg het konijn nieuwsgierig terwijl hij voorzichtig aan de hamster snuffelde.
‘Mijn naam is Romy en ik ben een hamstertje,een roborovski en ik ben heel snel.’ zei Romy.
‘En wie ben jij?’ vroeg Romy.
‘Ik ben een konijn, en ik heb eigenlijk geen naam…’
‘Mag ik je Nijntje noemen? Mama las me altijd voor uit dat boek.’
‘Ik vind het best hoor, maar zullen we ook vriendjes zijn?’ vroeg Nijntje.
Romy stond even stil en zei na een tijdje ‘Natuurlijk, als je me niet opeet en je aardig doet.’
‘Ik eet geen vlees.’ was zijn antwoord.
Ze wipte een tijdje rond totdat ze een vos tegenkwamen.
Ze stelde zich aan elkaar voor en de vos, Mik, vroeg of ze vriendjes zouden kunnen zijn.
‘Als je ons niet opeet en aardig doet.’ was hun antwoord.
‘Ik beloof je dat ik je niet opeet.’ zei Mik.
‘En je doet me ook geen pijn?’ vroeg Romy.
‘Nee hoor’ zei de vos, en ze renden verder.
De vos kreeg opeens steken in zijn buik, de vos had honger, en het enige wat er in de buurt was waren
zijn 2 vriendjes. Maar die kon hij toch niet opeten?
Maar hij had zo’n honger, hij moest wel…
‘Oké, ik ga het doen, maar wel heel stiekem’ zei hij hardop.
‘Wat zei je Mik?’ vroeg het konijn.
‘Ehm niks hoor…’ zei de vos stotterend.
Mik twijfelde welke hij als eerst zou eten, het konijn was malser en groter, maar ook sneller.
Nee, niet twijfelen Mik, gewoon doen, pak het konijn!
Het konijn zag aan zijn ogen dat er iets mis met hem was, maar ze durfde niet te vragen wat, want zijn
ogen zagen er ook kwaadaardig uit, hij zou hen toch niet… nee. Dat had hij beloofd, dat hij hun niet
zou opeten, maar plotseling schoot Nijntje wat te binnen, vossen zijn niet te vertrouwen. Ze moest
Romy waarschuwen. ‘Romy, Romy’ siste het konijn naar de roborovski hamster. ‘Wat, waarom kijk je
zo waarschuwend naar me?’ zei Romy vrolijk terug. ‘sssst’ fluisterde Nijntje. Romy keek verward. ‘De
vos wil een van ons opeten’ zei het konijn. ‘Maar hij had beloofd dat hij dat niet zou doen.’zei Romy
net iets te hard. ‘Wat zou ik niet doen?’ vroeg de vos die inmiddels zijn pas vertraagd had. ‘Niks, niks
hoor.’zei Romy snel. Maar Mik was niet dom, hij wist wel dat ze het doorhadden, het kwam zeker door
die verradende blik in zijn ogen. Nu moest hij ingrijpen, hij moest het doen. De vos versnelde zijn pas,
ging snel voor het konijn staan en pakte hem op aan zijn nekvel, en slikte hem zonder te kauwen door.
Maar kotste hem snel weer uit, het natte konijn zijn ogen waren gevuld vol met woede.
’Sorry, het spijt me, ik had zo’n honger, maar nu voel ik me misselijk.’ Zei Mik vol spijt en schuldgevoel.
De blik in het konijn haar ogen werd al iets zachter. De vos verontschuldigde zich nog 1000 keer en
verklaarde dat hij nu officieel vegetariër was en hij ging op een blaadje kauwen.
The End,
We waren allemaal onderweg om onze koffers af te leveren. Maar vlak voordat ik aankwam, is de rest gewoon vertrokken met de enige sleutel. Terwijl iedereen zn aankomsttijd had gedeeld en tussen hun vertrek en mijn aankomt minder dan 10 min zat.