Zo slecht geslapen met allemaal nachtmerries over dieren die mishandeld werden. Ben helemaal sad
Kappers vinden het op de een of andere manier echt leuk om veel lagen in mn haar te snijden met het mes. En eens in de zoveel tijd vergeet ik vooraf te zeggen āGEEN mes gebruiken en GEEN lagen 10 cm van mn kruin afā. Zo ook nuā¦dus nu loop ik weer rond met een borstel op mn kop en een piekerige dunne mat in mn nek.
Jaaa zeker bellen! Vaak staat een vacature eerst intern uit, en als ze niemand vinden gaat ie extern. Dus misschien is er wel iets mis met de website, of wilden ze de titel veranderen omdat er niemand reageerde, of wat dan ook!
Oh dat gevoel van dat mes door je haar, afschuwelijk!
Vervelend dat je nu niet hebt wat je wilde, groeit het een beetje snel weer aan bij jou?
Ik dacht dat mān quarterlifecrisis wel zou verdwijnen als ik een baan zou vinden bij een bedrijf wat ik leuk vind. Maar ik vind marketing gewoon niet leuk? Ik word heel ongelukkig van de gedachte dat ik de rest van mān leven moet bedenken hoe ik mensen zoveel mogelijk moet laten kopen vanuit een nieuwsbrief of van social media.
Maar ik weet ook niet wat ik dan wel wil. Afgelopen week wilde ik een master bestuurskunde gaan doen volgend jaar. Nu hang ik al 2 dagen boven de sollicitatieknop voor stewardess bij KLM. Echt verschrikkelijk weer dit ik kan het echt niet aan om wƩƩr aan iedereen te gaan vertellen dat ik weer wat anders wil gaan doen.
Je hoeft niemand iets te vertellen toch? Gewoon eerst voor jezelf de keuze maken en dan het nieuws vertellen dat je een nieuwe baan of studie hebt
Ja ik wilde nog iets toevoegen, maar heb hem per ongeluk helemaal verwijderd nu.
Ja ik ben richting de commerciƫle kant gegaan omdat ik dacht dat er veel meer werk in zou zijn. En eerst vond ik het ook echt wel leuk nog, maar nu 1,5 jaar na afstuderen vind ik er zo verschrikkelijk weinig inhoud inzitten.
Maar wat jij zegt is inderdaad wel een goede, thanks!
Gelukkig groeit het wel redelijk snel ja. Maar ik wilde het juist laten groeien (had ik ook aangegeven), en nu moet ik over een paar maanden weer die mat eruit laten knippen en dan zit het weer ruim boven mijn schoudersā¦dus ben er nog wel even zoet mee
En is iets van een PR bureau misschien leuk? Dan bedenk je voor een klant een mooie campagne om een nieuw product te lanceren/iets in de markt te zetten etc. Dan ben je dus niet steeds bezig met hetzelfde bedrijf/product, maar heb je verschillende opdrachtgevers om voor te werken. Ik ken in Amsterdam bijvoorbeeld een tof bureau dat veel doet op het gebied van wijn, eten en drinken.
Oh dat is helemaal suf, dan hebben ze maar slecht naar je geluisterd
Zo herkenbaar! Dat hele dag uitkijken naar slaap, juist passief zijn en dan weer niet kunnen slapen op moment zelf.
Gelukkig heb ik vannacht beter geslapen! Alsnog te kort/vaak wakker, maar niet zo liggen woelen urenlang als die avonden te vorenāš½
Of misschien meer richting de data analyse kant van marketing? Obv big data klanten helpen, misschien geeft dat wat meer inhoud/diepgang?
@lisaanna Ik zit ook in de marketing en dit onderdeel vindt ik het interessantste. Ik vind het echt leuk om alle verkoopcijfers etc te analyseren en aan de hand daarvan de campagnes bij te sturen of nieuwe campagnes op te zetten. Het hele platte verkoopdeel, daar haal ik ook weinig voldoening uit. Kun je in je huidige baan daar wat mee? En zoals anderen zeiden, PR (of zelfs woordvoering) is ook een leuke. Dat heb ik eerder gedaan en dat is nog steeds mijn leukste baan ooit geweest. Heel dynamisch en elke dag anders.
Oh en wat ik ook nog wil zeggen: het is helemaal niet raar om af en toe een andere richting in te slaan. Nieuwe vaardigheden opdoen en weer hele andere organisaties leren kennen is toch niet negatief? Ik ben zelf een aantal keer een andere richting in geslagen, moet er ook niet aan denken dat ik nu al 20 jaar hetzelfde zou doen.
Wel tip van mij; bedenken wat je na die master wilt doen, heb je een concreet iets op het oog waarvoor master bestuurskunde nodig is? Anders is kans groot dat je master hebt afgerond en dan in hetzelfde vraagstuk belandt. Alleen dan met veel tijd + geld + stress kwijt aan studeren (naast een job waarschijnlijk). Zeker ook omdat bestuurskunde best breed is. Of weet je al precies wat je zou willen? Dan heb ik niks gezegd!
En nog toevoeging; je leeft voor jezelf he, je bent niemand iets verschuldigd en ik vind ook niet per se dat je zoiets voor je moet houden tot je eruit bent. Voor sommige mensen is het hele werkleven een zoektocht, daar zouden we niet zo spastisch over moeten doen. Niet iedereen heeft een duidelijk doel voor ogen en de meesten doen maar wat.
Lekker belangrijk! Zolang jij plezier haalt uit wat je doet, boeit het niet wat anderen daar van denken!
Ik ben dit jaar begonnen aan een master, omdat ik ook echt zwaar ongelukkig werd van het werkveld waarin ik werkte (compliance bij banken ). Tot nu toe echt de beste keuze ooit geweest, ben echt zo blij en mensen in mijn omgeving reageren eigenlijk super positief. Vind de studie (MPA) heel interessant en ben nu veel gemotiveerder dan toen ik nog echt in het studentenleven zat.
Het is wel even een jaar afzien (zowel financieel als qua vrije tijd) en de werkdruk is best hoog, maar het is sowieso beter dan nog 40 jaar werken in een werkveld dat ik niet leuk vind. Bij mij scheelde het wel dat mijn contract niet verlengd werd en dat een soort extra duwtje in de rug was.
Ik voel me dus echt heel lullig/schuldig naar mijn man toe.
Hij heeft zijn enkel en kuitbeen gebroken en moet geopereerd worden. Hij heeft nu gips en krukken en daardoor dus niet heel mobiel en heeft veel hulp nodig. Ook wonen we in een huis wat totaal niet mindervalideproof is. Hoge drempels naar badkamer en keuken, douche niet toegankelijk door een teringhoge opstap (gelukkig nog wel een bad, wat we eigenlijk hadden willen slopen). Ik ben dus nu meer verzorgster dan partner van en merk dat ik het echt pittig vind. Ik ben ondertussen gewoon nog aan het werk, heb mijn studie en het volledige huishouden komt nu op mij neer, moeten steeds naar het ziekenhuis, op en neer naar de apotheek etc. Ik mis echt even wat tijd voor mezelf. Ik doe het met liefde, het zorgen voor mn man, maar ik heb altijd best veel behoefte aan tijd voor mezelf en mn eigen dingen doen.
Ik baal nu gewoon dat er bepaalde dingen niet lukken, ik wil al heel de week mn haar wassen, maar 's ochtends lukt het niet en 's avonds heb ik de energie er niet voor. Ik had me vanochtend verslapen, omdat ik vannacht wakker gemaakt werd om iets te pakken voor mijn man, waardoor ik in korte tijd mijn man moest helpen met douchen, zelf moest douchen, moest zorgen dat er eten en drinken staat voor mijn man en moest op tijd in training zitten. Eindstand: ik had zelf niet ontbeten en wƩƩr mn haar niet gewassen. Ik kan dan echt wel janken.
Ben gisteravond ook beetje uitgevallen tegen hem en beetje boos geworden en als een klein kind zitten huilen en dat voelt zo niet eerlijk naar hem toe.
Jeetje, snap dat het veel is. Kan er een bureaustoel in de woonkamer/keuken neergezet worden zodat hij zelf kan rondrollen? Zittend koken? Of iig dingen snijden. Klusjes aan hem geven die zittend kunnen (was opvouwen, boodschappenlisjt maken, boodschappen bestellen)?
Ik bedoel: de drie andere ledematen functioneren nog
Pfoe, dat klinkt heel pittig zeg, niet zo gek dat je hoog in je emotie zit en het dan allemaal ff niet onder controle had gisteravond.
Geen idee of je op advies zit te wachten (zo niet lees eroverheen of geef het aan en dan verwijder ik het gewoon weer) maar probeer niet te streng te zijn voor jezelf. Ben kritisch naar of iets echt moet, of dat je ergens de lat wat lager kunt leggen, eventueel in overleg met je omgeving. Kun je misschien op je werk uitleggen wat er nu speelt, en dat je soms een half uurtje later begint? Kun je aan je vriend uitleggen dat je even een uurtje boven gaat zitten (of boven uitgebreid gaat douchen en je haar wassen) omdat je echt ff me-time nodig hebt? Kun je een vriend of familielid inschakelen om een avond met je vriend te chillen zodat jij er even een avondje tussenuit kan? Je vriend vindt het misschien ook heel moeilijk dat hij zelf ineens zo afhankelijk is en weinig kan en zo vaak om hulp moet vragen, denk dat het voor alle partijen makkelijker en beter is als jij ook je grenzen in de gaten houdt en goed communiceert daarover. Waarmee ik niet wil zeggen dat je dat niet doet hoor, wil alleen benadrukken hoe belangrijk dat is.
Sterkte, en ook veel beterschap voor je vriend!
Klinkt ook wel echt als heel zwaar en veel, lijkt mij helemaal niet gek dat je dat niet trekt. Niet eerlijk om tegen hem uit te vallen want hij kan er ook niets aan doen, maar jij bent ook gewoon mens. Snap dat je aan je tax zit.
Zijn er niet andere mensen die kunnen helpen met sommige dingen? Met hem naar het ziekenhuis, naar de apotheek etc? Scheelt misschien een klein beetje.