Ik ben fier op u
Ik ben vanmiddag vrij en ga een rondje bouwmarkt zodat ik deze week mijn huis leuk kan inrichten! Helemaal zin om het gezellig te maken voor de herfst/winter echt begint.
Helaas geen Evy dit keer. Ik moest het doen met âYouâre half way, Youâre doing greatâ wat toch wel echt minder leuk is
Ik post hier nooit maar heb echt nood aan effkes anoniem ventileren mijn vriend (9 maand samen) heeft vandaag een bod geplaatst op een appartement en het is aanvaard, en ik kan echt geen vreugde veinzen zelfs. Het plan was om een dezer maanden samen te gaan wonen bij mij thuis (koophuis), maar een 3 weken geleden heeft hij gezegd dat het hem beter leek om zelf iets te kopen. Er zat een deadline achter, want ten laatste januari moest hij uit zijn huis en ik was met de psycholoog mij zelfs aan het voorbereiden op âwat als hij niks vindt en toch bij mij komt wonen, hoe vermijd ik dat ik me plan B voelâ en ik voel me zo dom dat ik daar mijn energie aan heb verspild nu ik zie dat de man na 1 bezichtiging al meteen een bod plaatst. Ik voel me ook totaal niet betrokken en ik haat dat appartement nu al, voelt echt als 100 stappen die we achteruit zetten in onze relatie. En wanneer ik dat probeer te communiceren naar hem zegt hij dat het ons wel zal lukken
ben ik delulu of is hij delulu
Jullie zijn allebei delulu
Grapje, maar ik denk wel dat jij bepaalde gevoelens hangt aan dat hij een appartement koopt, op basis van je eigen kernovertuigingen over wat vooruit/achteruit is in een relatie (bestaat er wel zoiets als een relatieladder? Het moet voor allebei goed voelen) en ik denk dat hij te makkelijk lijkt te doen over hoe belangrijk het is om hierover te praten in plaats van âhet lukt ons wel hihahoâ!
Maar wilden jullie samenwonen omdat jullie dat leuk vonden en graag wilden, of was het omdat hij in januari uit zijn huis moet en hij dan nergens had om te wonen?
En als hij zegt âhet lukt ons welâ wat bedoelt hij daar dan mee, wat lukt wel?
Of wilde jij @Fibonacci vooral heel graag samenwonen en moest hij zijn huis uit dus vond hij het in eerste instantie wel een praktische oplossing, maar toen hij er beter over na ging denken toch wel een beetje snel?
Zo had ik het nog niet bekeken, ik hang er inderdaad best veel gewicht aan omdat het plan van samenwonen naar iets alleen kopen zoân gigantische wijziging is waardoor het voor mij aanvoelt als een enorme stap terug in de relatie. Het is gewoon jammer dat hij er qua communicatie zo licht over gaat terwijl ik best wel overstuur ben nu en geen houvast vind in mijn partner (en omgekeerd dit ook niet samen met hem kan vieren, wat ook niet leuk is voor hem).
En @kika en @ZusjevanJoost, hoe het uitgesproken was langs zijn kant wilde hij ook graag samenwonen. Hij was wel duidelijk dat hij op termijn graag iets met mij wilde kopen en het dus niet zag zitten om bij wijze van spreken de rest van ons leven in mijn huis te wonen. Maar hij wilde wel samenwonen en starten met iets op te bouwen met zân tweetjes. Een paar weken geleden is dan de twijfel toegeslagen bij hem en heeft hij het in zijn hoofd gestoken dat hij denkt dat het voor hem momenteel beter is om alleen iets te kopen en daar te gaan wonen. Ik heb ook het gevoel dat hij niet begrijpt wat voor een emotionele rollercoaster dit allemaal voor mij is.
Kleine edit: toen hij dat idee van zelf iets te kopen dan lanceerde heb ik gezegd dat ik hem niet ging verplichten om in mijn huis samen te wonen, maar dat ik zoân grote wijziging in de plannen niet heel leuk vind en ik heb hem ook gezegd dat het voor mij een beetje voelde als een soort van falen van de relatie. Zware woorden maar zo voel ik het echt aan
Ik snap wel dat het zo voelt. Je denkt binnenkort samen te gaan wonen en nu zit je in een situatie waar je dat niet meer zo makkelijk doet binnen een jaar of een paar jaar, want huizen koop je over het algemeen niet om ze binnen 2 jaar weer te verkopen.
Maar wat zei hij dan als je aangaf dat het voelde als een stap achteruit? En waarom voelde het voor hem te snel? Het leest voor mij vooral alsof jullie maar een half gesprek hierover hebben gevoerd?
Ah ja, dat snap ik wel, dat je erg teleurgesteld en verdrietig bent dan.
Volgens mij besteed je heel veel tijd aan het invullen van wat deze stap volgens hem voor jullie betekent en te weinig aan praten over wat het betekent.
Edit: Ik vind iets anders kopen bijvoorbeeld niet zoân gigantisch andere stap dan iets anders huren en zou in deze markt echt wel weten wat ik zou doen als het dilemma intrekken in het koophuis van mijn vriend vs. zelf iets kopen is. Hoe leuk ik iemand ook vind.
Ja, als het een vrouw was geweest had iedereen je op de kwetsbaarheid van de situatie gewezen en gestimuleerd eerst zelf te kopen.
Hoewel het misschien niet zo voelt, is het een enorme luxe positie. Blijkbaar kan hij zelfstandig kopen. Dan bezit je allebei een koophuis, dat is in deze markt een mooi uitgangspunt om uiteindelijk samen iets te kopen.
@Fibonacci
Het klinkt vooral alsof jullie verwachtingen niet overeenkomen en dat is ook lastig. Probeer eens rustig je verdriet toe te laten en te bedenken waar de pijn voor jou precies in zit en bespreek het samen met jou vriend op een rustig moment. Het klinkt alsof je een heel zwart/wit plaatje in je hoofd had van hoe het moet zijn, maar soms is een tussenweg uiteindelijk even wennen maar ook oké.
Ja, jullie zijn 9 maanden samen en het is best een grote stap om dan 1. Samen te gaan wonen 2. In andermans koopwoning aka zonder enige rechten als het toch opeens niet goed gaat (wat opzich niet een onrealistische mogelijkheid is).
Hahahaaah
Wel de houthakkersblouse al veelvuldig gespot
Klopt het als ik het gevoel heb dat het je vooral gaat om hoe het gegaan is en niet zozeer dat hij toch voor een eigen woning gekozen heeft? En dat wanneer er duidelijker en misschien ook vaker over gesproken was het al beter was?
Ik kan me namelijk best goed voorstellen dat als hij in een paar weken van samenwonen naar het kopen van een eigen woning gaat en daarin niet heel duidelijk communiceert (ik vind zeggen het komt wel goed en, zoals het hier overkomt, mededelen dat hij alleen iets gaat kopen niet duidelijk communiceren), jij je daarin gepasseerd voelt. En snap ook zeker jouw verdriet, ik zou dat ook hebben.
Hebben jullie na die ene keer hier nog meer over gehad of wordt elke poging daartoe weggewuifd? Heb jij goed de kans gekregen om jouw kant uit te leggen en hoe reageert hij daarop? Denk dat het voor nu vooral belangrijk is om met elkaar te blijven praten en dat jij ook echt de kans krijgt jouw gevoel hierin te vertellen. En ook aan hem te vragen waarom dan deze stap.
Wat andere hier ook zeggen, ik kan me goed voorstellen dat de stap voor hem om in jouw koophuis te komen wonen heel groot voelt, zeker als er geen zicht is op wanneer jullie samen een woning zouden gaan zoeken.
Zoals het op mij overkomt is er in de hele situatie niet duidelijk met elkaar gecommuniceerd, lagen(liggen) verwachtingen niet bij elkaar en zijn die ook niet goed uitgesproken naar elkaar.
Vast veel rood met zwart oftewel Canadian plaid
Yes
Iâm so proud of you! Itâs a beautiful day to run!