Weten jullie nog allemaal, 5 jaar geleden dat we dachten “oh lockdown, we hebben ff 2 weken vakantie joejoe”
Haha ja 🫠
Toen zat ik ook midden in een verbouwing/verhuizing en nu weer… hopelijk blijft dat de einige overeenkomst met 5 jaar terug
Heerlijk!!! Heb echt genoten toen. Alles was zo chill
ik zie deze take wel vaker en ik snap echt niet hoe je kunt terugverlangen naar een fucking pandemie die allemaal mensen het leven, hun (mentale) gezondheid of hun inkomstenbron heeft gekost
Hahah omg nee ik ging net bovenop een kat zitten in de sportschool
Niet de pandemie, maar ik vond die paar weken rust wel heel fijn. Was net klaar met een traject en kon toen op mijn gemak wennen aan mezelf. De andere lockdown had ik dat gevoel veel minder, want toen had ik werk.
Wat doet die in de sportschool?
Die woont hier, hij lag gewoon te chillen op een stoel in het lounge gedeelte waar je ook koffie kan drinken. Ik plofte gewoon achteloos op die stoel
Ik denk dat deze periode voor de meeste mensen heel vreselijk was, maar ik denk ook dat het voor een groep heel prettig was of er juist goede dingen uit gekomen zijn en dat mag je toch best benoemen of zo ervaren?
Voor mijzelf vond ik naast verdrietige dingen, ook een paar hele goede dingen die mijn leven in positieve zin hebben veranderd:
Veel leuker contact met mijn directe buren, een nieuwe baan doordat ik eindelijk in zag hoe ongelukkig ik was in mijn toenmalige werk, een hele rustige kraamtijd, klussen in en om huis eindelijk kunnen afmaken etc.
Dan zou je ook niet meer mogen genieten van je eigen verjaardag omdat het ook de sterfdag is van miljoenen mensen?
Je kan toch iets op grote schaal heel erg vinden maar de invloed op jouw bubbel wel fijn. Het hoeft niet zwart-wit.
Ja verjaardag is er niet omdát er ooit ook iemand dood ging op die dag. Die lockdown was er omdát er duizenden mensen ziek waren en dood gingen.
Mensen zeggen tegen mij ook wel eens: het had toch ook wel wat die tijd. En dan kijk ik zo: en dan zeggen ze: oh ja sorry zo heb jij dat natuurlijk niet ervaren.
En dan denk ik: ja ik ben “maar” een ietwat getraumatiseerde gezondheidszorgmedewerker uit die tijd, je zal het maar tegen iemand zeggen die toen zelf op de IC lag en nu levenslang beperkt is, of geen afscheid kon nemen van geliefden.
Maar goed, zelf weten uiteraard.
Ik heb ook geen afscheid kunnen nemen van twee van mijn familieleden, ik heb ook huilend tegenover mijn opa in het verpleeghuis gezeten met een plexiglas ertussen.
En ik heb ook als zorgmedewerker met COVID patiënten gewerkt.
Ik heb ook echt wel de angst, het verdriet en de wanhoop gezien. De overuren, angst omdat ik zwanger met onvoldoende bescherming aan het werk was. De tientallen testen elke week weer.
Maar zoals ik hier boven al beschreef heb ik er ook hele fijne dingen uit gehaald. En ben daardoor ook wel andere dingen gaan doen.
Maar wellicht geldt dit meer voor de introverte mensen. Ik vond het heerlijk dat ik geen smoes hoefde te bedenken om niet met iemand af te spreken, dat ik ‘ omdat het moest’ thuis moest blijven.
( inmiddels kan en durf ik dit gewoon toe te geven, maar meer om aan te geven dat het voor sommige mensen wel - gedeeltelijk- een fijne periode in hun leven geweest zou kunnen zijn)
Edit; @Kauai vat het mooi samen
dat is toch totaal niet te vergelijken? je verjaardag en de sterfdag van random mensen staan totaal los van elkaar, de lockdown en de pandemie niet. ik heb toen ook een aantal positieve dingen meegemaakt maar ‘heerlijk heb echt genoten toen!’ vind ik gewoon misplaatst. het gaat ook niet alleen om de reactie van vaiana, ik zie heel vaak een soort rare lockdownnostalgie en daar erger ik me aan.
Dan is het in mijn ogen helemaaaal misplaatst om met warme gevoelens aan die tijd terug te denken, als je zoveel narigheid hebt meegemaakt. En dan introvertie erbij halen, haha nee, dit ga ik echt nooit begrijpen.
Het is ook een beetje een dooddoener om te zeggen dat het niet zo zwart-wit is, toch? Het is super fijn dat een grote groep mensen genuanceerd kan kijken naar covid en kan toegeven dat ze er ook positieve dingen uit hebben gehaald, maar dat neemt niet weg dat een enorme groep mensen niet de luxe heeft om er genuanceerd naar te kijken (want long-covid, burn out, het verliezen van hun werk), dus het is imo gewoon ongevoelig om te zeggen “ja oké maar voor mij was het gewoon niet zo erg!!” als je weet dat mensen chronisch ziek zijn geworden of dood zijn gegaan, like, your privilege is showing
Ik was vannacht spontaan naar een drum and bass feestje en het was zo leuk! Ik heb heerlijk gedanst op smerige minimal 🫶🏻 Had het echt gemist
Ik erger me kapoooooooot aan dit argument altijd, “introvert” (ongeacht of dit een achterhaalde term is of niet) is niet automatisch “een fucking watje zonder ruggengraat dat een fucking pandemie nodig heeft om een EXCUUS te hebben om niet naar een sociale activiteit te gaan omdat je te pussy bent voor de woorden ‘thanks, ik sla ff over’”
Ik kan me herinneren dat dit bijzonder vaak gepost werd tijdens de pandemie. Gruwelijk irritant.
hahhaaha ja alsof introvert gelijk staat aan contactgestoord
yay dodelijke pandemie lkkr maandenlang thuis zitten met dekentje en thee <3
Wat ik vooral niet begrijp is de keuze om dit (de positieve kanten van de lockdown op je persoonlijke leven) te benoemen op een groot, openbaar forum, waar ongetwijfeld mensen meelezen die langdurig ziek zijn geworden, naasten hebben verloren, etc. Leuk dat je warme herinneringen hebt uit die tijd hoor, maar het is gewoon nergens voor nodig om die hier te plaatsen.
En dat gezeik over een croissant op zondagochtend en hopen dat het een momentopname is???, afschuwelijk weer lol