Ben met 41+1 bevallen en mijn vliezen braken pas dat het hoofdje geboren werd.
Mijn vriend en ik zitten heel erg in de willen we nou wel of geen kinderen?! En ik merk dat ik echt mijn biologische klok voel tikken. Ik vind dit zo ingewikkeld waarom heb ik niet gewoon nog 15 jaar om hier op mijn gemak over na te denken. Jammer ook dat je het niet ff kan uitproberen: even paar dagen zwanger zijn, even paar dagen verschillende leeftijdsfases. En dan wel met een eigen kind natuurlijk want onze genen zijn uiteraard het leukst.
Dan zeg je waarschijnlijk nee laat maar
Was er vroeger niet een tv programma dat mensen kinderen van anderen kregen om te kijken of ze goede ouders ofzo zouden zijn? Ga nu zoeken!!
Edit: snel gevonden, BNN VARA had dit dus. 4 seizoenen zelfs. Over Baby te Huur - Baby Te Huur - BNNVARA
Haha, mijn beide bevallingen begonnen met gebroken vliezen. Eerste keer wel thuis gelukkig. Maar ik vond het juist wel ‘fijn’, een soort heads up dat het eraan komt haha. Je zit zo in de wachtstand anders. En zeker de laatste keer hadden we anders never nooit het ziekenhuis gered, het ging zo snel en toen ik eenmaal echt dacht van ja dit zijn weeën was ze er al bijna.
Ha ja dit keek ik zo graag hahahaha (wel best wel raar voor die babies)
Hoe zou het die mensen allemaal zijn vergaan?
Hahaha na 10 jaar wel tijd voor een terugblik, zijn deze mensen ooit ouders geworden?
Kunnen we alsjeblieft nu niet allemaal gaan delen of je vliezen wel of niet als begin braken?
Wij zitten ook een beetje in deze fase, behalve dat mijn vriend meestal neigt naar wel kinderen. Maar inderdaad die biologische klok… Ik zou het ook wel fijn vinden om te weten hoeveel tijd ik nog heb om hierover te twijfelen. Straks heb ik nog zat eitjes om 3 jaar na te denken, maar aan de andere kant is het volgend jaar einde verhaal. Vind de keuze echt doodeng en inderdaad, straks vind je het niks en dan?
Omg haha nice ik ga dit kijken!!
Ja en straks weet je: oh shit als ik een jaar eerder was geweest was het misschien wel gelukt en nu is het te laat?! Maar misschien kan ik dan wel denken: ik was er nog niet aan toe. OF BEN IK DAT WEL?
Uuughh en deze wereld ook waar we dan een kind op zetten. En alles is zo godvergeten duur, niet alleen voor ons (dat kunnen we wel dragen) maar waar komt ons kind dan uiteindelijk in terecht? En het milieu en en en.
Is het een rationale keuze of een gevoelskeuze of een combi (ik wil het denk ik wel en nu is t meest gunstig qua leeftijd en je groeit er helemaal in (want daar ben ik niet bang voor: ik pas me er denk ik helemaal in aan en ben ongetwijfeld gelukkig met het kind), of: (ik voel honderd procent ja Iets go en dan ben je al wel oud. Maar ga je ooit vol honderd procent voelen: JA NU ALLES IN MIJ WIL DIT ZONDER ENIGE TWIJFEL)
Mijn vriend vindt het ingewikkeld en het is voor mannen ook wel gewoon anders. Minder biologische klok. Hij wil het denkt ie wel, maar niet nu. Maar ik ben 33,5, dus hoe lang gaan we nog twijfelen of uitstellen?!
Omg help. Ik moet dit onderwerp weer even parkeren
Ik kan je het boek The Baby Decision van Merle Bombardieri aanraden bij twijfel over kinderwens. Best oud (uit 81) maar nog steeds relevant. Hij staat ook als gratis luisterboek op Spotify. Er kwamen voor mij wel een aantal dingen voorbij die me hielpen om m’n gedachten erover te ordenen.
Als je geen intern gevoel hebt dat je het wil blijft het echt een lastige keuze, maar het kan je wel helpen! Ook om je zekerder te maken omdat je allerlei perspectieven hebt overwogen.
Dankje! Ga ik lezen!
Ik zie zoveel herkenning in deze post. Mijn gedachten gaan ook alle kanten op. Inderdaad dat gevoel ontbreekt, maar komt dat ooit nog? En moet je het anders maar niet doen als je dat gevoel (nog) niet hebt? Of komt het nooit maar ben je uiteindelijk wel blij, omdat het gevoel groeit als jet kind er eenmaal is? Zoveel vragen en gedachten waar niemand je een antwoord op kan geven.
Ze hebben bij ons vandaag een straatfeest waar je je voor kon opgeven. Dat heb ik niet gedaan, want ik heb daar niet zoveel behoefte aan. Ik zit net in zo’n leeftijd dat ik mezelf een beetje buiten de boot vind vallen en heel veel energie moet leveren om het dan naar m’n zin te maken. Alleen ergens vind ik het wel sneu dat ze dit nu geregeld hebben en ze zo moeten gaan opbouwen in de regen. Als het goed is, is het tegen de tijd dat het begint wel weer droog.
Dus ik twijfel een beetje of ik me wél even meld met dat ik best bereid ben om mee te helpen opbouwen. Ik spring daarna wél zeiknat onder de douche en chill m verder thuis. Maar aan de andere kant hebben ze misschien niks aan m’n hulp.
Als je tijd en zin hebt, zou ik gaan. Opbouwen is meestal wel gezellig en is ook een leuk contact met je buren. Altijd fijn om samen iets te maken.
Ja dit. Je hebt wat te doen en dat vind ik wel een fijne manier van contact maken met zo’n gezelschap waar je nog niet echt iets mee hebt. Veel makkelijker dan zo’n borrel.
Ik word zo moe van die Zelesta reclames, rot op met je dekens.
Jaaa ik heb toch idd maar even geholpen, vind het namelijk wel een leuk initiatief van ze. En nu ben ik voor ze aan het duimen dat het slechte weer snel stopt.
Echt hè? Heb me een keer laten verleiden om de site te checken (want, eerlijk, lijkt me best makkelijk), maar het is allemaal zo lelijk?