Ik heb zo’n enorme kater en ik ben ongesteld geworden en nu lig ik in bed te huilen want ik heb geen eten of drinken in huis (ja alleen water maar daar word ik misselijk van) en er komen straks mensen hier voor mijn huisgenootje en die wil ik ontvluchten, maar ik wil eigenlijk gewoon alleen maar in bed blijven de hele dag 
Oh shit. Kun je niet in bed blijven liggen en iemand vragen om eten/drinken voor je te halen?
Hmm, ik kan misschien mijn huisgenootje wel even vragen, die is nu naar college. Had ik nog niet eens aan gedacht met mijn katerige hoofd haha
misschien krijg ik haar wel zo gek
Hahaha al zijn klasgenoten zijn rond de 17. Ikzelf ben 23 en mijn vriend is 21 dus er is wel een verschil, maar ik zie er gewoon jong uit dus ik snap wel dat ze het dacht. Maar vindt het vooral grappig dat ze haar klas niet kent aangezien ze ervan uit ging dat ik er dan ook in zat haha.
Het is zelfs zo dat ik me af en toe moet legetimeren voor een film van 16+. Ik zie er gewoon jong uit, can’t blame her.
Oh heeel erg fijn! Kan je er zelf ook weer met een fijner gevoel langs lopen.
Mijn hoofd had wel moeite met de zin. Ik las namelijk dat de verkr… was verkocht en niet zijn huis haha.
Ik wil eigenlijk een cupholder op m’n fietsstuur, kan ik lekker rustig naar huis fietsen met een bakkie koffie, lijkt me echt relaxt
Een tijdje terug heb ik een paar keer gepost dat ik aan het proberen ben uit mijn sociaal isolement te kruipen. Op dat moment had ik concrete stappen gezet met een eerste vriendin wat direct goed leek te gaan, direct afgesproken. De avond van die afspraak is ze niet komen opdagen, ze was het vergeten en het ging helemaal niet goed met haar grootmoeder. Helemaal te begrijpen. We hebben dan nog wel wat contact gehad via de app en uiteindelijk half oktober nogmaals concrete stappen ondernomen om af te spreken. Dat heeft ze gelezen maar nog steeds niet op geantwoord. Ik weet echt niet hoe ik hier mee verder moet? Ik wil ook niet constant achter iemand aan blijven rennen als die persoon toch geen interesse meer toont maar anderzijds vind ik het gewoon moeilijk omdat het voor mij wel een grote stap was en ik het als begin van een nieuwe start zag, in de zin van “Ok, zij wilt wel nog van mij horen dus anderen willen dat ook, ik durf dit” maar nu gaat het dus juist de andere kant uit waardoor ik ook naar niemand anders durf te sturen terwijl ik dat echt wel wil.
Ik heb er zo een soep van gemaakt afgelopen jaar.
Fijne vrijdag op kantoor! Heb heel veel in de ochtend afgemaakt en had daardoor net even tijd voor een koffie break + 20 min tafel tennis 
Haha okee dan snap ik m
Ik ken het gevoel, ik word over een maand 33 en moet me ook nog regelmatig legitimeren bij alcohol of sigaretten in de supermarkt 
Ja ik heb zo’n gevoel dat ik dat ook nog steeds moet als ik 33 ben haha!
Wanneer iemand een opmerking maakt van “Lig je nog in bed? Het is al 11 uur! Ga daar is uit”, terwijl je daarvoor nog aan die persoon hebt verteld dat je de hele nacht wakker gelegen hebt van de pijn. Ben er na een paar uur nog een beetje gekrenkt van. 
Kun je haar niet eerlijk zeggen waar je mee bezig bent, dat het heel moeilijk voor je is en daarom graag een reactie zou willen? In een netjes bericht natuurlijk. Of haar vragen hoe het met haar grootmoeder gaat? Misschien is dat gewoon de reden dat ze jou niet meer heeft beantwoord. Goed dat je hiermee bezit bent. Ik zou het je niet persoonlijk aantrekken en bij weinig reactie toch gewoon eens iemand anders vragen.
Chatten met de bank blijft geweldig.
Misschien een berichtje sturen met “jammer dat je niet meer gereageerd hebt”? Dan kun je toch kwijt dat je er mee zit en laat je het aan haar om een reden te geven of een nieuwe afspraak te plannen (of niet als ze echt geen interesse blijkt te hebben).
Hey @Madrid, weet je nog je berichtje laatst waarin je zei dat je niks gedaan kreeg? Kijk nou! Die plant groeit op liefde en aandacht hoor 
Ik bijt nu al een paar maanden geen nagels meer en mijn nagels zijn zo mooi en lang!!! op 3 na want die zijn afgebroken maar ik kan nu nagellak dragen en mn handen zien er zo veel mooier uit en ben echt trots op mezelf en mijn nagels. Ik heb ze zelf gegroeid!!!
je baas kon je dus niet verder helpen?
Vind het echt vervelend voor je. Kan je misschien met iemand op werk erover praten: hoe je je voelt en dus niet alleen over wat je nu moet doen maar meer in het algemeen?
Weet iemand een goede tattooshop in het noorden (Groningen?) voor een kleine black and white cover-up?
Ahhh yes ik ben zo blij!
Net gebeld door de man waar ik een sollicitatiegesprek mee had en ik mag op proefdag 
Hij bood ook zijn excuses aan over dat hij een dag later belde 
Volgende week vrijdag is het zover!