Voor mij was het ook heel bescheiden. Er waren twee getuigen bij, een hele lieve vriendin en mijn schoonmoeder. Tijdens moest ik wel even een traan laten, want ik was zo blij om gewoon wettelijk bij mijn vriend - nu man - te horen, maar ook verdrietig omdat mijn familie ervoor koos om er niet bij te zijn. Uiteindelijk heb ik met dat kleine groepje heel veel lekkere dingen gegeten en gedronken en wat me het meeste bijblijft is de blije blik in de ogen van mijn man en hoe we “I do” zeiden (want de ceremonie deden we het in het Engels) tegen elkaar.
Ik hoop wel dat ik ooit nog eens een feest kan houden, dan ga ik echt all out.



en nu nog chips of ijs?

Ik weet helaas hoe het voelt. Ik hoop dat jullie het toch een beetje gezellig hebben gehad vandaag?