Dankjewel
We spreken elkaar helemaal niet. Laatste keer was een appje over de gezamenlijke rekening nog. Toen zei ik dat ik zoveel wilde zeggen en vragen over hoe het met hem is, maar dat het waarschijnlijk beter was van niet. Toen zei hij ‘liever niet nog denk ik. Misschien later.’
Dus ik ‘wacht’ tot hij er aan toe is me weer te spreken… Maar dat vind ik best lastig want ik zou hem zo graag weer even willen zien. En ik had gehoopt dat hij dit moment zou pakken zegmaar.
Wat je zegt, een ongepast moment hoopte ik ook nog. Daarom dacht ik misschien later nog vandaag of morgen of zo maar ja ik wil mezelf ook geen valse hoop geven. Ik moet hem z’n tijd geven en intussen ga ik ook gewoon verder en het gaat best heel goed maar ugh soms doet het dan ineens weer even onverwacht zo’n pijn