Oh joh daar lig ik zoo niet wakker van, heb al zo vaak dit soort dingen meegemaakt met forummers
1 like
Dat zeg ik toch?
Ik denk dat @Jauregui daar best weleens gelijk in zou kunnen hebben. Twee maanden voelt in dit soort situaties vaak heel lang, maar je hebt een stoornis, en dus ook een eetstoornis, niet zomaar ontwikkeld. Daar is vaak best wat leed en tijd over heen gegaan, dus ik hoop dat je jezelf ook de tijd gunt om er hopelijk vanaf te komen of het te doen verminderen. Want dat verdien je! Twee maanden is in die zin best kort en er zit een hoop achter je eetpatroon.
Heb je het al besproken met je behandelaar(s)? Ik hoop dat je vanavond een beetje lief voor jezelf kan zijn. Zo’n behandeling kost veel energie en frustratie dus je verdient het om goed voor jezelf te zorgen 
3 likes
Hahah ja ze was er al achter dat ze geblokkeerd was.
2 likes
Huh ik snap het niet meer? Ik weet dat je geblokkeerd bent als je iemand niet kan vinden, daarom zei ik dat toch ook? Heb ik nou wat verkeerd gedaan?
Oh toen ik reageerde had ik er niet bij nagedacht dat dat een optie kon zijn! En je daar dan zo achter kwam door mij/ons, sorry!
1 like
Ik probeer zo gezond te eten en het gaat zo goed al langer dan een maand. En hiermee bedoel ik dat ik echt een sterke motivatie heb want mijn vriend zit elke avond naast me en eet (na het avondeten dus he): ijs met slagroom, frikandelbroodjes, kibbeling, friet na het avondeten, broodjes kroket, bapao’s, zakken chips, stukken chocolade en loempia’s. Liefst paar van dit na elkaar op één avond. Niet normaal wat ‘ie allemaal wegwerkt man.
1 like
Heel herkenbaar. Ik heb weliswaar geen eetstoornis, maar ik denk dat dit helaas voor heel veel mensen met soortgelijke problemen speelt. Je mag me altijd een berichtje sturen als je even je hart bij iemand wilt luchten
1 like
Ik stond net middenin een knallende ruzie tussen schoonvader en schoonzusje, jezus christus wat voelde ik me ongemakkelijk… Allebei in tranen en met dingen gooien en toen moest ik ook nog huilen van de schrik :’)
Ik zet het even in een spoiler omdat het egoïstisch voelt om zoveel over mezelf te praten terwijl jij het moeilijk hebt, maar misschien heb je er toch iets aan
ik heb nu 13 jaar een eetstoornis… klinische opnames gehad, veel behandeling. Ik heb autisme wat bij mij erg verweven is met de ES. Ik dacht dat het me nooit zou lukken om op mezelf te wonen en weer stapoen richting het ‘normale leven’ te maken. Maar nu na 11 jaar opnames en gezeik woon ik sinds een maand op mezelf. Ik moet mezelf vaak knijpen dat het gelukt is en ben vaak bang dat het niet blijvend is. Maar dingen gaan op jouw tempo. Je kunt herstel niet bespoedigen of overhaasten. Ik snap dat je het zat bent en dat je ‘haast’ hebt maar gun jezelf de tijd. De o zo bekende vergelijking ‘met een gebroken been ga je ook niet na 1 dag weer lopen’… probeer je te richten op de behandeling. Bespreek waar je tegenaan loopt. Je kunt niet meer dan je best doen en dat is echt genoeg. Het is keihard werken wat je doet!
23 likes
Wow dat klinkt heftig! Nu weer oke?
1 like
Is er iets wat je fijn vindt om te eten? Een plek die je kent? Zodat je die plek voor kunt stellen?
1 like
Misschien ergens een pizza eten? Die worden altijd wel snel geserveerd!
1 like
Hahaha ik ben al op de app!!!
1 like
wow wat leuk! misschien iets afhalen en op een rustig plekje opeten?
1 like
Welke stad is het? Misschien kunnen we je helpen met ideeen haha!
1 like
Hihi ik vind het zo leuk voor je. Ik ben helemaal een beetje zenuwachtig en blij met jou!
5 likes
Oei sorry daar ben ik helaas maar één keer in mijn leven geweest! Maar wel heel veel plezier alvast. Hoop dat het leuk wordt! En oja, ik heb mijn eerste date afhaalchinees gegeten en tweede date mac (voel me nu erg tokkie) haha maar we zijn nog samen en mijn vriend heeft het er nog over hoe geinig ‘ie dat vond haha!
2 likes
Ik hoop het, ik zit nu weer boven met vriend maar hoorde schoonvader net ook weer naar beneden gaan dus denk wel dat ze aan het uitpraten zijn.