Opgroeiend in een verstikkende omgeving heeft mijn hele leven heeft tot nu toe in het teken gestaan van anderen. Ik heb als tiener en twintiger te veel hooi op mijn vork genomen waardoor ik er 2 jaar geleden vooral lichamelijk aan onder door ben gegaan. Op mijn weg terug ben ik toen aan een master begonnen zodat ik geestelijk wat afleiding had. Ik heb 1,5 week geleden mijn scriptie ingeleverd, heb nu nog last van extra spanning (buiten de stress die ik normaal al had door mijn jeugd) en kan andere dingen er niet bij hebben. De afgelopen week is familie van mijn oma overleden die ik enkele keren per jaar zag. Het was een kwestie van tijd dat die persoon zou komen te overlijden. Ze gaf toen aan genoeg steun te hebben aan haar nog levende broers/zussen + aanhang en dat wat ik ook zou doen goed was. Nu ontvang ik een bericht van haar dat ze wel verwacht had dat we er meer voor haar zouden zijn.
Is die opmerking dan terecht? (Als je in je achterhoofd neemt dat zij juist behoort tot de mensen die verschrikkelijk moeilijk doen wat betreft emoties en nooit zeggen wat ze willen waardoor ik in een verstikkende omgeving opgroeide en daar buiten mezelf moest aanleren dat ik goed bezig was (wel over emoties praten en mij gewoon uiten). Ik ga vanmiddag wel even naar haar toe om te zeggen dat ze dan maar duidelijk had moeten aangeven wat ze van mij wilde. Ik heb een goede band met mijn oma maar ben er nu wel klaar mee.
Niet mijn bericht quoten dit haal ik straks weg 
nja gelukkig had ik het leuk
