Ik verbaas me er soms zo over hoe recent de meeste vooruitgang, luxe en welvaart is, terwijl het nu al zo enorm is ingeburgerd. In het gezin van mijn moeder hebben ze nooit een auto gehad, terwijl het ondertussen al bijna logisch is als gezinnen er 2 hebben. Voor mijn oma was een uitstapje naar de zee al heel wat en nu vliegen we de wereld rond, bijna zonder daarbij stil te staan. We willen alsmaar meer en nieuwere dingen en dingen worden amper nog hersteld, terwijl mijn oma haar hele huis volstouwde met restjes (tot gebruikt inpakpapier toe) om te hergebruiken. Minimalistisch en zero waste leven is nu âhipâ, terwijl dat nog niet zo lang geleden voor de meeste mensen noodzaak en normaal was. Ook qua eten. Mijn moeder vertelde vaak dat zij als kind in het bonenseizoen bonen moest eten tot ze die kotsbeu was, omdat dat nu eenmaal de groente van dat moment was. Nu weten veel mensen amper wat er wanneer geoogst wordt. Dat is toch bizar? Dat dat allemaal op zoân korte tijd logisch geworden is en dat er verwacht wordt dat iedereen daarin meegaat?