De tijd vliegt voorbij en ik heb veel te veel grote dingen waar ik over moet nadenken maar het past gewoon niet allemaal in mijn hoofd dus denk ik maar helemaal niet na terwijl de weken verstrijken en ik steeds minder tijd overhoud om keuzes te maken.
Over drie weken ga ik een maand op reis. Ik wil naar het graf van mijn vader maar dat heb ik nog steeds niet gevonden. Ingewikkeld.
Ik wil erachter komen waar ik vandaan kom, letterlijk (daarom ga ik op reis) maar ik wil ook weten wie mijn ouders zijn en waarom ze zijn zoals ze zijn. Dat betekent dat ik misschien toch weer contact met mijn moeder moet opnemen en het verleden in moet duiken. Ik ben bang voor de dingen die ik tegen kan komen maar ik heb ook ‘de waarheid’ nodig.
Ik wil gaan studeren. Maar ik blijf twijfelen over welke opleiding. Die keus moet ik tijdens mijn reis maken want dan moet ik op tijd ontslag nemen.
Ondertussen weet ik niet of ik nu de rust heb om me op een studie te focussen. Plus dat ik mijn veilige werkomgeving en collega’s die een beetje als familie voelen kwijtraak.
Morgen is een van mijn vriendinnen vijf jaar overleden, daar wil ik ook iets mee doen maar ik weet niet wat omdat dat nog meer grote emoties zijn waar ik even geen plek voor heb.
Ik wil al het hele jaar de huisarts bellen voor een doorverwijzing naar een psycholoog maar ik durf niet. Maar ik moet wel.
Ik heb nog niks gepland voor mijn reis.
En er is een soort nieuwe liefde in mijn leven.
En over drie weken ga ik weg en moet ik eigenlijk gewoon mijn shit geregeld hebben. Pff.