ik weet niet of het hier moet of in het psychische praattopic, maar door een serie aan traumatische gebeurtenissen de afgelopen 2 jaar ben ik overspannen. vanaf vorig jaar november is echt de emmer gaan overlopen waardoor ik zelfs jankend op de werkvloer stond, sindsdien ben ik 2 dagen minder gaan werken en mijn werk leek er echt goed mee om te gaan, maar na een halfjaar heb ik nogsteeds paniekaanvallen tijdens werk en lijkt het begrip een beetje op te raken. na 2 weken vrij genomen te hebben voor het eerst sinds november is het me nog duidelijker geworden dat werk echt een van de grootste stressoorzaken is voor mij nu. tijdens de eerste dag terug zijn ook de twee voorgaande weken waarin ik me nog best oké voelde ook gelijk teniet gedaan, waardoor ik met het uwv aan het kijken ben of ik ergens anders kan werken/ontslag kan nemen met behoud van mijn wajong uitkering (mentale problemen had ik hiervoor al), maar dit loopt traag en ondertussen houd ik het niet meer vol. nu heb ik me deze week ziek gemeld met de hoop binnenkort met de arbo arts van mijn werk te kunnen praten, maar nu heeft mijn werk mijn uren er volgende week uitgehaald waardoor ik waarschijnlijk ook niet ziek gemeld word, aangezien het nu gewoon gezien word als een dag waarop je niet werkt. door dit krijg ik nu alleen maar meer stress en ik ken wel janken 
ik zou ontslag kunnen nemen (wou sowieso al ander werk) en mijn uitkering kunnen behouden, zodat ik niet meer het gevoel heb dat én iedereen daar op mij zit te wachten én dat ze op het moment heel boos op me zijn, maar mijn moeder zegt dat ik me gewoon ziek moet blijven melden totdat de arbo arts contact met me opneemt zodat hij me kan helpen (over een maand heb ik een afspraak met de arbo arts van de uwv alsnog, maar zij vind the more the merrier). ik ben een beetje radeloos, dus als iemand tips heeft, graag