Nee maar er is ook niks mee. Maar het is toch e een feit dat hoe meer andere dingen jij of je kind doet, hoe minder je van dat opgroeien ziet?
Dus als iemand zegt: ik ga een dag minder werken om hem/haar meer te zien opgroeien, is dat toch gewoon waar? (Als dat de reden is althans)
Edit; andersom is het toch ook de reden waarom een man een dag minder gaat werken? Althans hier thuis wel 
Nou zo zie ik dat niet.
Dat zeg ik ook nergens toch?
Dat is wat je er zelf van maakt.
Ik zie haar meer opgroeien dan mijn vriend en dat is een feit.
Hij ziet haar natuurlijk in principe ook opgroeien maar ik zie veel meer van eerste keer dingen die zij doet omdat ik er vaker bij ben etc. Dat is mij wel veel waard.
Vind het een beetje overdreven om dat meteen als een soort aanval te zien đ„Č
Dat mag toch helemaal niet?!
Dat is echt te achterlijk voor woorden
Voor mij is het toch echt kwaliteit over kwantiteit. Ik denk niet dat je zo makkelijk kunt zeggen dat iemand die niet of heel weinig werkt (man of vrouw) zijn kind âmeerâ ziet opgroeien?
Ik ben nu in de weekenden en vrije dagen veel bewuster bezig met mân kind. Dan maak ik echt de tijd vrij om samen te spelen en dingen te ondernemen. Toen ik in de eerste lockdown en ook met verlof thuis was, genoot ik er veeeeel minder van en draaide alles op automatische piloot en was ik dus ook veel minder âbewustâ met hem bezig.
Zo mooi gezegd. Ik krijg ook bijna elke keer een schuldgevoel als iemand dat zegt â ⊠het is mij veel meer waard om haar op te zien groeien of iets in die trantâ. Alsof ik mijn kind niet zie opgroeien? Het gaat om de kwaliteit die je hebt met je kind. Wanneer we thuis zijn dan is het alleen maar S tijd totdat hij gaat slapen. Volledige aandacht voor hem. Dat lijkt mij het belangrijkst. Kwaliteit ipv kwantiteit.
Maar ik zeg toch ook nergens dat je niet meer of beter kan genieten als je minder tijd (kwantiteit) hebt?
Ik zelf vond en vind het nog steeds verschrikkelijk dat ik niet de eerste keren kruipen van onze dochter heb gezien. Zullen de hormonen zijn maar kon er echt om janken - i did. Ze ging die week een dag extra naar kdv omdat ik intervisie dag had, we haalden dâr elke keer pas om 18u op en dan was ze moe, hangerig wilde eten-tiet-slapen en deed niks meer. Op dinsdag ging ze kruipen en ik zag het pas op zaterdag - ja oke kdv had een foto gemaakt. Ja dat vind ik echt vreselijk stom. En daarmee heb ik wel het gevoel dat we zelf een (heel klein) stukje van dat opgroeien heb gemist, wat we niet hadden gehad als we minder hadden gewerkt. Ik ervaar dat stukje kwantiteit, en daarmee zoals @DonnieDarko beschrijft eerste keren bijv, wel als een gemis. Ik was ook echt als de dood dat T destijds zn eerste stapjes op het kdv zou zetten. Maar of ze het verzwegen hebben of dat ie het echt toevallig die avond deed, geen idee haha.
Maar ik ervaar het idd ook als een gemis als mân kind straks naar de basisschool gaat (@Ovenschaal). En dat zal ook per ouder verschillen, maar persoonlijk ervaar ik dat hetzelfde als het kdv inderdaad 
⊠Ik zal ze heus niet thuis houden, maar ja, ik vind dat wel vervelend. Mag het niet per persoon verschillen of je kwaliteit / kwantiteit aan elkaar gelijks telt of niet?
Precies dit idd.
En als je kind verplicht naar school moet mis je helemaal wat mijlpalen en weet je daar niks over. Hoort erbij .
Ja maar dat is het dus exact. Voor jou zou het er niet van af hangen werk gerelateerd en dat moet gewoon mogen die kans.
Voor mij wel, maar ook weer niet zĂł erg dat ik 0 uren werk, want ik vind mân werk ook leuk. Maar heb daar dan een andere âbalansâ in die voor mij goed voelt. Ofzo. En dat is dan denk ik per persoon verschillend en goed.
@Broodrooster ja hoort erbij en mag toch alsnog vervelend zijn ? Ik krijg al buikpijn als ik denk dat T over anderhalf jaar idd 5 dagen niet bij ons is haha.
En als je dat echt zo vervelend vind dat je er verdrietig van wordt, is het dan echt kwetsend om te zeggen: âik (man/vrouw) heb de eerste 4jr van mân kinds leven minder gewerkt, want ik wilde niks missenâŠâ
Edit: gaat het alsnog onverminderd fout dat het nu bijna altijd de vrouwen zijn overigens. Dat staat hier imo los van. Ik ken ook mannen (okĂ© mân eigen dan haha) die er zo in staan.
Ik reageerde hier op met mijn kwantiteit van kwaliteit post. Daar zeg je namelijk letterlijk dat hoe minder je je kind ziet, hoe minder je hem/haar ziet opgroeien.
Het is toch het belangrijkste dat een moeder het op de manier kan inrichten waar zij zich het beste bij voelt. Zonder door de rest van de maatschappij of andere vrouwen bekritiseert moet worden.
Zoals in het artikel van @anon50301661. Ik ben het er helemaal mee eens dat mannen ook prima minder kunnen werken en een gezellige middag kunnen hebben als hun kinderen van school komen. Maar dan moet er direct weer aangehaald worden dat vrouwen (door de hormonen, want waarom zou je anders zoân domme beslissing nemen?), minder willen werken. En daardoor eigenlijk minder zijn omdat ze zichzelf niet meer willen ontplooien.
Alsof een vrouw die dat vrijwillig besluit minder waard is.
Het lijkt altijd zo in twee kampen verdeeld te zijn, waarbij gewezen moet worden naar de nadelen van het andere kamp. Kunnen we als vrouwen niet gewoon elkaar in onze waarde laten: of we nu volledig thuis zijn of 50uur per week werken.
Krijg dit gevoel op het forum trouwens niet hoor, maar je merkt uit alle reacties wel dat het een heel gevoelig onderwerp is, waar vrouwen zich snel aangevallen voelen.
Ja, maar ik vind zelf die eerste keren enzo, voor mij een groot deel van dat opgroeien. Waarbij hoe meer je werkt - hoe groter de kans dat je die mist.
Maar denk dus (inmiddels nog meer) dat de waarde die je aan dat soort dingen hecht en daarmee de keuzes die je er aan verbind, gewoon per persoon verschillen. En dat dat mag.
Niet iedereen jankt 4 avonden over der ze dr kind niet de eerste keer zien kruipen haha.
@Ovenschaal maar mag ik het dan ook niet jammer vinden dat ik daar niet bij ben? Ondanks dat het idd goed is? Zoals ik ook zei; ik hou ze heus niet thuis, maar vind het wel jammer.
En ik denk dat het verschil in daar overigens ook wel een beetje in zit. Ik redeneer vanuit het kader dat een kind met 3mnd naar het kdv gaat en je dus ban het eerste jaar (edit: potentieel) meer mijlpalen mist. Jij vanuit een kader waarbij een kind bijna een jaar bij ouder is, en die kansen dus heel anders liggen. De mijlpalen worden minder frequent naarmate het kind ouder wordt.
Daar begon ik heeeelemaal in t begin mee, dat je dit soort dingen wel grotendeels oplost als je moeders/ouders een aantal maanden meer verlof geeft.
Je kan het toch gewoon als gemis beschouwen en het toch fijn voor je kinderen vinden?
I gaat ook over een half jaar naar school en dat vind ik voor mezelf echt vreselijk. Dat mijn kleine baby ineens al best wel een grote meid is die de wereld gaat ontdekken. Maar dat ik dus wel minder tijd met haar kan gaan doorbrengen vind ik wel moeilijk. Voor haar aan de andere kant vind ik het wel heel leuk, ik denk dat zij die uitdaging en sociale contacten echt heerlijk gaat vinden. Dat kan toch naast elkaar bestaan.
precies, deed mijn vader 25 jaar geleden al maar dan met een glaasje ranja en een snoepje.
Mijn kind gaat gewoon een paar dagen per week naar de opvang hoor.
Ze vind het er leuk en leert er veel en ik vind het dus ook goed en belangrijk voor haar dat ze er naartoe gaat.
Maar dat neemt niet weg dat ik de dagen die ik alleen met haar ben als waardevol beschouw.
Volgens mij zegt @Fishing ook nergens dat ze niet wil dat ze naar school gaan.
Het kan toch gewoon naast elkaar bestaan?
Ik vind het fijn dat het voor mijn situatie zo kan en daar hebben wij voor gekozen.
Als anderen voor een andere indeling kiezen is dat toch prima?
Niemand hoeft elkaar idd te bekritiseren maar naar mijn idee gebeurd dat hier nu behoorlijk.
Misschien zijn sommige woorden van mij ook niet helemaal goed verwoord en kan het dubbel of anders opgevat worden maar naar mijn idee moet iedereen lekker zelf doen waar ie gelukkig van wordt. 
Edit: overigens kan ik ook ontzettend genieten van dagen zonder haar en me time etc.
Zonder dat ik me daar schuldig over voel.
Het kan allemaal naast elkaar 
Ik vind ook dat je lekker moet doen wat je zelf wil. Als het kon zou ik niet werken en mijn kind nog twee dagen naar de opvang brengen om in die tijd leuke dingen te doen.
Maar ik viel gewoon over het âik wil mijn kind zien opgroeienâ. Ik weer dat kinderen zich snel ontwikkelen maar het is niet alsof je je kind ineens niet elke week ziet groeien als je meer werkt. âIk wil meer tijd met mijn kind doorbrengenâ vind ik al heel anders klinken. Het eerste klinkt veroordelend naar andere ouders. En ik voel me echt niet aangesproken trouwens.
Ik snap dat iedereen zegt dat hij doet waar hij/zij zich prettig bij voelt, maar laten we ook niet onderschatten dat deze vrije keuze wel gebeurt binnen een sociale norm en binnen een bepaalde cultuur. In Scandinavische landen waar mannen wel minder werken doen die ook âwat ze het fijnst vindenâ en de Duitse vrouwen die 5 dagen werken ook. Dus ik snap dat iedereen zegt dat hij dat echt zelf wil, maar ik denk dat de discussie eigenlijk moet gaan over de voorwaarden die een maatschappij schept waarbinnen je deze keuzes kunt maken.
Ja precies. Ik denk ook dat we heel erg beĂŻnvloed worden door de maatschappij en ook de omgeving waar je in leeft. Ik wil de verdeling tussen mijn man en mij zo veel mogelijk gelijk houden, maar toch is dat in de praktijk soms toch moeilijk.
Je werkt nog 3 dagen. Dat is toch prima? Zo blijf je een basis behouden om in nood het evt uit te breiden. En missc ben je wel met die 3 dagen financieel onafhankelijk.